चौपाई
ਜੌਂ ਏ ਕਂਦ ਮੂਲ ਫਲ ਖਾਹੀਂ। ਬਾਦਿ ਸੁਧਾਦਿ ਅਸਨ ਜਗ ਮਾਹੀਂ।।
ਏਕ ਕਹਹਿਂ ਏ ਸਹਜ ਸੁਹਾਏ। ਆਪੁ ਪ੍ਰਗਟ ਭਏ ਬਿਧਿ ਨ ਬਨਾਏ।।
ਜਹਲਗਿ ਬੇਦ ਕਹੀ ਬਿਧਿ ਕਰਨੀ। ਸ਼੍ਰਵਨ ਨਯਨ ਮਨ ਗੋਚਰ ਬਰਨੀ।।
ਦੇਖਹੁ ਖੋਜਿ ਭੁਅਨ ਦਸ ਚਾਰੀ। ਕਹਅਸ ਪੁਰੁਸ਼ ਕਹਾਅਸਿ ਨਾਰੀ।।
ਇਨ੍ਹਹਿ ਦੇਖਿ ਬਿਧਿ ਮਨੁ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਪਟਤਰ ਜੋਗ ਬਨਾਵੈ ਲਾਗਾ।।
ਕੀਨ੍ਹ ਬਹੁਤ ਸ਼੍ਰਮ ਐਕ ਨ ਆਏ। ਤੇਹਿਂ ਇਰਿਸ਼ਾ ਬਨ ਆਨਿ ਦੁਰਾਏ।।
ਏਕ ਕਹਹਿਂ ਹਮ ਬਹੁਤ ਨ ਜਾਨਹਿਂ। ਆਪੁਹਿ ਪਰਮ ਧਨ੍ਯ ਕਰਿ ਮਾਨਹਿਂ।।
ਤੇ ਪੁਨਿ ਪੁਨ੍ਯਪੁਂਜ ਹਮ ਲੇਖੇ। ਜੇ ਦੇਖਹਿਂ ਦੇਖਿਹਹਿਂ ਜਿਨ੍ਹ ਦੇਖੇ।।

दोहा/सोरठा
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਕਹਿ ਕਹਿ ਬਚਨ ਪ੍ਰਿਯ ਲੇਹਿਂ ਨਯਨ ਭਰਿ ਨੀਰ।
ਕਿਮਿ ਚਲਿਹਹਿ ਮਾਰਗ ਅਗਮ ਸੁਠਿ ਸੁਕੁਮਾਰ ਸਰੀਰ।।120।।