चौपाई
ਬਿਕਲ ਬਿਲੋਕਿ ਸੁਤਹਿ ਸਮੁਝਾਵਤਿ। ਮਨਹੁਜਰੇ ਪਰ ਲੋਨੁ ਲਗਾਵਤਿ।।
ਤਾਤ ਰਾਉ ਨਹਿਂ ਸੋਚੇ ਜੋਗੂ। ਬਿਢ਼ਇ ਸੁਕਰਿਤ ਜਸੁ ਕੀਨ੍ਹੇਉ ਭੋਗੂ।।
ਜੀਵਤ ਸਕਲ ਜਨਮ ਫਲ ਪਾਏ। ਅਂਤ ਅਮਰਪਤਿ ਸਦਨ ਸਿਧਾਏ।।
ਅਸ ਅਨੁਮਾਨਿ ਸੋਚ ਪਰਿਹਰਹੂ। ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਰਾਜ ਪੁਰ ਕਰਹੂ।।
ਸੁਨਿ ਸੁਠਿ ਸਹਮੇਉ ਰਾਜਕੁਮਾਰੂ। ਪਾਕੇਂ ਛਤ ਜਨੁ ਲਾਗ ਅਾਰੂ।।
ਧੀਰਜ ਧਰਿ ਭਰਿ ਲੇਹਿਂ ਉਸਾਸਾ। ਪਾਪਨਿ ਸਬਹਿ ਭਾਿ ਕੁਲ ਨਾਸਾ।।
ਜੌਂ ਪੈ ਕੁਰੁਚਿ ਰਹੀ ਅਤਿ ਤੋਹੀ। ਜਨਮਤ ਕਾਹੇ ਨ ਮਾਰੇ ਮੋਹੀ।।
ਪੇਡ਼ ਕਾਟਿ ਤੈਂ ਪਾਲਉ ਸੀਂਚਾ। ਮੀਨ ਜਿਅਨ ਨਿਤਿ ਬਾਰਿ ਉਲੀਚਾ।।

दोहा/सोरठा
ਹਂਸਬਂਸੁ ਦਸਰਥੁ ਜਨਕੁ ਰਾਮ ਲਖਨ ਸੇ ਭਾਇ।
ਜਨਨੀ ਤੂਜਨਨੀ ਭਈ ਬਿਧਿ ਸਨ ਕਛੁ ਨ ਬਸਾਇ।।161।।