चौपाई
ਬੇਗਹੁ ਭਾਇਹੁ ਸਜਹੁ ਸੋਊ। ਸੁਨਿ ਰਜਾਇ ਕਦਰਾਇ ਨ ਕੋਊ।।
ਭਲੇਹਿਂ ਨਾਥ ਸਬ ਕਹਹਿਂ ਸਹਰਸ਼ਾ। ਏਕਹਿਂ ਏਕ ਬਢ਼ਾਵਇ ਕਰਸ਼ਾ।।
ਚਲੇ ਨਿਸ਼ਾਦ ਜੋਹਾਰਿ ਜੋਹਾਰੀ। ਸੂਰ ਸਕਲ ਰਨ ਰੂਚਇ ਰਾਰੀ।।
ਸੁਮਿਰਿ ਰਾਮ ਪਦ ਪਂਕਜ ਪਨਹੀਂ। ਭਾਥੀਂ ਬਾਿ ਚਢ਼ਾਇਨ੍ਹਿ ਧਨਹੀਂ।।
ਅਰੀ ਪਹਿਰਿ ਕੂ਼ਿ ਸਿਰ ਧਰਹੀਂ। ਫਰਸਾ ਬਾ ਸੇਲ ਸਮ ਕਰਹੀਂ।।
ਏਕ ਕੁਸਲ ਅਤਿ ਓਡ਼ਨ ਖਾ਼ੇ। ਕੂਦਹਿ ਗਗਨ ਮਨਹੁਛਿਤਿ ਛਾ਼ੇ।।
ਨਿਜ ਨਿਜ ਸਾਜੁ ਸਮਾਜੁ ਬਨਾਈ। ਗੁਹ ਰਾਉਤਹਿ ਜੋਹਾਰੇ ਜਾਈ।।
ਦੇਖਿ ਸੁਭਟ ਸਬ ਲਾਯਕ ਜਾਨੇ। ਲੈ ਲੈ ਨਾਮ ਸਕਲ ਸਨਮਾਨੇ।।

दोहा/सोरठा
ਭਾਇਹੁ ਲਾਵਹੁ ਧੋਖ ਜਨਿ ਆਜੁ ਕਾਜ ਬਡ਼ ਮੋਹਿ।
ਸੁਨਿ ਸਰੋਸ਼ ਬੋਲੇ ਸੁਭਟ ਬੀਰ ਅਧੀਰ ਨ ਹੋਹਿ।।191।।