चौपाई
ਸਕਲ ਸਨੇਹ ਸਿਥਿਲ ਰਘੁਬਰ ਕੇਂ। ਗਏ ਕੋਸ ਦੁਇ ਦਿਨਕਰ ਢਰਕੇਂ।।
ਜਲੁ ਥਲੁ ਦੇਖਿ ਬਸੇ ਨਿਸਿ ਬੀਤੇਂ। ਕੀਨ੍ਹ ਗਵਨ ਰਘੁਨਾਥ ਪਿਰੀਤੇਂ।।
ਉਹਾਰਾਮੁ ਰਜਨੀ ਅਵਸੇਸ਼ਾ। ਜਾਗੇ ਸੀਯਸਪਨ ਅਸ ਦੇਖਾ।।
ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਭਰਤ ਜਨੁ ਆਏ। ਨਾਥ ਬਿਯੋਗ ਤਾਪ ਤਨ ਤਾਏ।।
ਸਕਲ ਮਲਿਨ ਮਨ ਦੀਨ ਦੁਖਾਰੀ। ਦੇਖੀਂ ਸਾਸੁ ਆਨ ਅਨੁਹਾਰੀ।।
ਸੁਨਿ ਸਿਯ ਸਪਨ ਭਰੇ ਜਲ ਲੋਚਨ। ਭਏ ਸੋਚਬਸ ਸੋਚ ਬਿਮੋਚਨ।।
ਲਖਨ ਸਪਨ ਯਹ ਨੀਕ ਨ ਹੋਈ। ਕਠਿਨ ਕੁਚਾਹ ਸੁਨਾਇਹਿ ਕੋਈ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਬਂਧੁ ਸਮੇਤ ਨਹਾਨੇ। ਪੂਜਿ ਪੁਰਾਰਿ ਸਾਧੁ ਸਨਮਾਨੇ।।

छंद
ਸਨਮਾਨਿ ਸੁਰ ਮੁਨਿ ਬਂਦਿ ਬੈਠੇ ਉਤ੍ਤਰ ਦਿਸਿ ਦੇਖਤ ਭਏ।
ਨਭ ਧੂਰਿ ਖਗ ਮਰਿਗ ਭੂਰਿ ਭਾਗੇ ਬਿਕਲ ਪ੍ਰਭੁ ਆਸ਼੍ਰਮ ਗਏ।।
ਤੁਲਸੀ ਉਠੇ ਅਵਲੋਕਿ ਕਾਰਨੁ ਕਾਹ ਚਿਤ ਸਚਕਿਤ ਰਹੇ।
ਸਬ ਸਮਾਚਾਰ ਕਿਰਾਤ ਕੋਲਨ੍ਹਿ ਆਇ ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕਹੇ।।

दोहा/सोरठा
ਸੁਨਤ ਸੁਮਂਗਲ ਬੈਨ ਮਨ ਪ੍ਰਮੋਦ ਤਨ ਪੁਲਕ ਭਰ।
ਸਰਦ ਸਰੋਰੁਹ ਨੈਨ ਤੁਲਸੀ ਭਰੇ ਸਨੇਹ ਜਲ।।226।।