चौपाई
ਤਬ ਰਘੁਬੀਰ ਕਹਾ ਮੁਨਿ ਪਾਹੀਂ। ਤੁਮ੍ਹ ਸਨ ਪ੍ਰਭੁ ਦੁਰਾਵ ਕਛੁ ਨਾਹੀ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਜਾਨਹੁ ਜੇਹਿ ਕਾਰਨ ਆਯਉ ਤਾਤੇ ਤਾਤ ਨ ਕਹਿ ਸਮੁਝਾਯਉ।
ਅਬ ਸੋ ਮਂਤ੍ਰ ਦੇਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਮੋਹੀ। ਜੇਹਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮਾਰੌਂ ਮੁਨਿਦ੍ਰੋਹੀ।।
ਮੁਨਿ ਮੁਸਕਾਨੇ ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਾਨੀ। ਪੂਛੇਹੁ ਨਾਥ ਮੋਹਿ ਕਾ ਜਾਨੀ।।
ਤੁਮ੍ਹਰੇਇਭਜਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਘਾਰੀ। ਜਾਨਉਮਹਿਮਾ ਕਛੁਕ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ।।
ਊਮਰਿ ਤਰੁ ਬਿਸਾਲ ਤਵ ਮਾਯਾ। ਫਲ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਂਡ ਅਨੇਕ ਨਿਕਾਯਾ।।
ਜੀਵ ਚਰਾਚਰ ਜਂਤੁ ਸਮਾਨਾ। ਭੀਤਰ ਬਸਹਿ ਨ ਜਾਨਹਿਂ ਆਨਾ।।
ਤੇ ਫਲ ਭਚ੍ਛਕ ਕਠਿਨ ਕਰਾਲਾ। ਤਵ ਭਯਡਰਤ ਸਦਾ ਸੋਉ ਕਾਲਾ।।
ਤੇ ਤੁਮ੍ਹ ਸਕਲ ਲੋਕਪਤਿ ਸਾਈਂ। ਪੂੇਹੁ ਮੋਹਿ ਮਨੁਜ ਕੀ ਨਾਈਂ।।
ਯਹ ਬਰ ਮਾਗਉਕਰਿਪਾਨਿਕੇਤਾ। ਬਸਹੁ ਹਰਿਦਯਸ਼੍ਰੀ ਅਨੁਜ ਸਮੇਤਾ।।
ਅਬਿਰਲ ਭਗਤਿ ਬਿਰਤਿ ਸਤਸਂਗਾ। ਚਰਨ ਸਰੋਰੁਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਭਂਗਾ।।
ਜਦ੍ਯਪਿ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਅਖਂਡ ਅਨਂਤਾ। ਅਨੁਭਵ ਗਮ੍ਯ ਭਜਹਿਂ ਜੇਹਿ ਸਂਤਾ।।
ਅਸ ਤਵ ਰੂਪ ਬਖਾਨਉਜਾਨਉ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਸਗੁਨ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਰਤਿ ਮਾਨਉ।
ਸਂਤਤ ਦਾਸਨ੍ਹ ਦੇਹੁ ਬਡ਼ਾਈ। ਤਾਤੇਂ ਮੋਹਿ ਪੂੇਹੁ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਹੈ ਪ੍ਰਭੁ ਪਰਮ ਮਨੋਹਰ ਠਾਊ ਪਾਵਨ ਪਂਚਬਟੀ ਤੇਹਿ ਨਾਊ।
ਦਂਡਕ ਬਨ ਪੁਨੀਤ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਹੂ। ਉਗ੍ਰ ਸਾਪ ਮੁਨਿਬਰ ਕਰ ਹਰਹੂ।।
ਬਾਸ ਕਰਹੁ ਤਹਰਘੁਕੁਲ ਰਾਯਾ। ਕੀਜੇ ਸਕਲ ਮੁਨਿਨ੍ਹ ਪਰ ਦਾਯਾ।।
ਚਲੇ ਰਾਮ ਮੁਨਿ ਆਯਸੁ ਪਾਈ। ਤੁਰਤਹਿਂ ਪਂਚਬਟੀ ਨਿਅਰਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਗੀਧਰਾਜ ਸੈਂ ਭੈਂਟ ਭਇ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਢ਼ਾਇ।।
ਗੋਦਾਵਰੀ ਨਿਕਟ ਪ੍ਰਭੁ ਰਹੇ ਪਰਨ ਗਰਿਹ ਛਾਇ।।13।।