चौपाई
ਜਾਤ ਪਵਨਸੁਤ ਦੇਵਨ੍ਹ ਦੇਖਾ। ਜਾਨੈਂ ਕਹੁਬਲ ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਿਸੇਸ਼ਾ।।
ਸੁਰਸਾ ਨਾਮ ਅਹਿਨ੍ਹ ਕੈ ਮਾਤਾ। ਪਠਇਨ੍ਹਿ ਆਇ ਕਹੀ ਤੇਹਿਂ ਬਾਤਾ।।
ਆਜੁ ਸੁਰਨ੍ਹ ਮੋਹਿ ਦੀਨ੍ਹ ਅਹਾਰਾ। ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਕਹ ਪਵਨਕੁਮਾਰਾ।।
ਰਾਮ ਕਾਜੁ ਕਰਿ ਫਿਰਿ ਮੈਂ ਆਵੌਂ। ਸੀਤਾ ਕਇ ਸੁਧਿ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਸੁਨਾਵੌਂ।।
ਤਬ ਤਵ ਬਦਨ ਪੈਠਿਹਉਆਈ। ਸਤ੍ਯ ਕਹਉਮੋਹਿ ਜਾਨ ਦੇ ਮਾਈ।।
ਕਬਨੇਹੁਜਤਨ ਦੇਇ ਨਹਿਂ ਜਾਨਾ। ਗ੍ਰਸਸਿ ਨ ਮੋਹਿ ਕਹੇਉ ਹਨੁਮਾਨਾ।।
ਜੋਜਨ ਭਰਿ ਤੇਹਿਂ ਬਦਨੁ ਪਸਾਰਾ। ਕਪਿ ਤਨੁ ਕੀਨ੍ਹ ਦੁਗੁਨ ਬਿਸ੍ਤਾਰਾ।।
ਸੋਰਹ ਜੋਜਨ ਮੁਖ ਤੇਹਿਂ ਠਯਊ। ਤੁਰਤ ਪਵਨਸੁਤ ਬਤ੍ਤਿਸ ਭਯਊ।।
ਜਸ ਜਸ ਸੁਰਸਾ ਬਦਨੁ ਬਢ਼ਾਵਾ। ਤਾਸੁ ਦੂਨ ਕਪਿ ਰੂਪ ਦੇਖਾਵਾ।।
ਸਤ ਜੋਜਨ ਤੇਹਿਂ ਆਨਨ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਅਤਿ ਲਘੁ ਰੂਪ ਪਵਨਸੁਤ ਲੀਨ੍ਹਾ।।
ਬਦਨ ਪਇਠਿ ਪੁਨਿ ਬਾਹੇਰ ਆਵਾ। ਮਾਗਾ ਬਿਦਾ ਤਾਹਿ ਸਿਰੁ ਨਾਵਾ।।
ਮੋਹਿ ਸੁਰਨ੍ਹ ਜੇਹਿ ਲਾਗਿ ਪਠਾਵਾ। ਬੁਧਿ ਬਲ ਮਰਮੁ ਤੋਰ ਮੈ ਪਾਵਾ।।

दोहा/सोरठा
ਰਾਮ ਕਾਜੁ ਸਬੁ ਕਰਿਹਹੁ ਤੁਮ੍ਹ ਬਲ ਬੁਦ੍ਧਿ ਨਿਧਾਨ।
ਆਸਿਸ਼ ਦੇਹ ਗਈ ਸੋ ਹਰਸ਼ਿ ਚਲੇਉ ਹਨੁਮਾਨ।।2।।