चौपाई
ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਗ੍ਯਾਨ ਉਪਦੇਸਾ ਰਾਵਨ। ਆਪੁਨ ਮਂਦ ਕਥਾ ਸੁਭ ਪਾਵਨ।।
ਪਰ ਉਪਦੇਸ ਕੁਸਲ ਬਹੁਤੇਰੇ। ਜੇ ਆਚਰਹਿਂ ਤੇ ਨਰ ਨ ਘਨੇਰੇ।।
ਨਿਸਾ ਸਿਰਾਨਿ ਭਯਉ ਭਿਨੁਸਾਰਾ। ਲਗੇ ਭਾਲੁ ਕਪਿ ਚਾਰਿਹੁਦ੍ਵਾਰਾ।।
ਸੁਭਟ ਬੋਲਾਇ ਦਸਾਨਨ ਬੋਲਾ। ਰਨ ਸਨ੍ਮੁਖ ਜਾ ਕਰ ਮਨ ਡੋਲਾ।।
ਸੋ ਅਬਹੀਂ ਬਰੁ ਜਾਉ ਪਰਾਈ। ਸਂਜੁਗ ਬਿਮੁਖ ਭਏਨ ਭਲਾਈ।।
ਨਿਜ ਭੁਜ ਬਲ ਮੈਂ ਬਯਰੁ ਬਢ਼ਾਵਾ। ਦੇਹਉਉਤਰੁ ਜੋ ਰਿਪੁ ਚਢ਼ਿ ਆਵਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਮਰੁਤ ਬੇਗ ਰਥ ਸਾਜਾ। ਬਾਜੇ ਸਕਲ ਜੁਝਾਊ ਬਾਜਾ।।
ਚਲੇ ਬੀਰ ਸਬ ਅਤੁਲਿਤ ਬਲੀ। ਜਨੁ ਕਜ੍ਜਲ ਕੈ ਆੀ ਚਲੀ।।
ਅਸਗੁਨ ਅਮਿਤ ਹੋਹਿਂ ਤੇਹਿ ਕਾਲਾ। ਗਨਇ ਨ ਭੁਜਬਲ ਗਰ੍ਬ ਬਿਸਾਲਾ।।

छंद
ਅਤਿ ਗਰ੍ਬ ਗਨਇ ਨ ਸਗੁਨ ਅਸਗੁਨ ਸ੍ਤ੍ਰਵਹਿਂ ਆਯੁਧ ਹਾਥ ਤੇ।
ਭਟ ਗਿਰਤ ਰਥ ਤੇ ਬਾਜਿ ਗਜ ਚਿਕ੍ਕਰਤ ਭਾਜਹਿਂ ਸਾਥ ਤੇ।।
ਗੋਮਾਯ ਗੀਧ ਕਰਾਲ ਖਰ ਰਵ ਸ੍ਵਾਨ ਬੋਲਹਿਂ ਅਤਿ ਘਨੇ।
ਜਨੁ ਕਾਲਦੂਤ ਉਲੂਕ ਬੋਲਹਿਂ ਬਚਨ ਪਰਮ ਭਯਾਵਨੇ।।

दोहा/सोरठा
ਤਾਹਿ ਕਿ ਸਂਪਤਿ ਸਗੁਨ ਸੁਭ ਸਪਨੇਹੁਮਨ ਬਿਸ਼੍ਰਾਮ।
ਭੂਤ ਦ੍ਰੋਹ ਰਤ ਮੋਹਬਸ ਰਾਮ ਬਿਮੁਖ ਰਤਿ ਕਾਮ।।78।।