चौपाई
ਸੋਹਮਸ੍ਮਿ ਇਤਿ ਬਰਿਤ੍ਤਿ ਅਖਂਡਾ। ਦੀਪ ਸਿਖਾ ਸੋਇ ਪਰਮ ਪ੍ਰਚਂਡਾ।।
ਆਤਮ ਅਨੁਭਵ ਸੁਖ ਸੁਪ੍ਰਕਾਸਾ। ਤਬ ਭਵ ਮੂਲ ਭੇਦ ਭ੍ਰਮ ਨਾਸਾ।।
ਪ੍ਰਬਲ ਅਬਿਦ੍ਯਾ ਕਰ ਪਰਿਵਾਰਾ। ਮੋਹ ਆਦਿ ਤਮ ਮਿਟਇ ਅਪਾਰਾ।।
ਤਬ ਸੋਇ ਬੁਦ੍ਧਿ ਪਾਇ ਉਿਆਰਾ। ਉਰ ਗਰਿਹਬੈਠਿ ਗ੍ਰਂਥਿ ਨਿਰੁਆਰਾ।।
ਛੋਰਨ ਗ੍ਰਂਥਿ ਪਾਵ ਜੌਂ ਸੋਈ। ਤਬ ਯਹ ਜੀਵ ਕਰਿਤਾਰਥ ਹੋਈ।।
ਛੋਰਤ ਗ੍ਰਂਥਿ ਜਾਨਿ ਖਗਰਾਯਾ। ਬਿਘ੍ਨ ਅਨੇਕ ਕਰਇ ਤਬ ਮਾਯਾ।।
ਰਿਦ੍ਧਿ ਸਿਦ੍ਧਿ ਪ੍ਰੇਰਇ ਬਹੁ ਭਾਈ। ਬੁਦ੍ਧਹਿ ਲੋਭ ਦਿਖਾਵਹਿਂ ਆਈ।।
ਕਲ ਬਲ ਛਲ ਕਰਿ ਜਾਹਿਂ ਸਮੀਪਾ। ਅਂਚਲ ਬਾਤ ਬੁਝਾਵਹਿਂ ਦੀਪਾ।।
ਹੋਇ ਬੁਦ੍ਧਿ ਜੌਂ ਪਰਮ ਸਯਾਨੀ। ਤਿਨ੍ਹ ਤਨ ਚਿਤਵ ਨ ਅਨਹਿਤ ਜਾਨੀ।।
ਜੌਂ ਤੇਹਿ ਬਿਘ੍ਨ ਬੁਦ੍ਧਿ ਨਹਿਂ ਬਾਧੀ। ਤੌ ਬਹੋਰਿ ਸੁਰ ਕਰਹਿਂ ਉਪਾਧੀ।।
ਇਂਦ੍ਰੀਂ ਦ੍ਵਾਰ ਝਰੋਖਾ ਨਾਨਾ। ਤਹਤਹਸੁਰ ਬੈਠੇ ਕਰਿ ਥਾਨਾ।।
ਆਵਤ ਦੇਖਹਿਂ ਬਿਸ਼ਯ ਬਯਾਰੀ। ਤੇ ਹਠਿ ਦੇਹੀ ਕਪਾਟ ਉਘਾਰੀ।।
ਜਬ ਸੋ ਪ੍ਰਭਂਜਨ ਉਰ ਗਰਿਹਜਾਈ। ਤਬਹਿਂ ਦੀਪ ਬਿਗ੍ਯਾਨ ਬੁਝਾਈ।।
ਗ੍ਰਂਥਿ ਨ ਛੂਟਿ ਮਿਟਾ ਸੋ ਪ੍ਰਕਾਸਾ। ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਿਕਲ ਭਇ ਬਿਸ਼ਯ ਬਤਾਸਾ।।
ਇਂਦ੍ਰਿਨ੍ਹ ਸੁਰਨ੍ਹ ਨ ਗ੍ਯਾਨ ਸੋਹਾਈ। ਬਿਸ਼ਯ ਭੋਗ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਦਾਈ।।
ਬਿਸ਼ਯ ਸਮੀਰ ਬੁਦ੍ਧਿ ਕਰਿਤ ਭੋਰੀ। ਤੇਹਿ ਬਿਧਿ ਦੀਪ ਕੋ ਬਾਰ ਬਹੋਰੀ।।

दोहा/सोरठा
ਤਬ ਫਿਰਿ ਜੀਵ ਬਿਬਿਧ ਬਿਧਿ ਪਾਵਇ ਸਂਸਰਿਤਿ ਕ੍ਲੇਸ।
ਹਰਿ ਮਾਯਾ ਅਤਿ ਦੁਸ੍ਤਰ ਤਰਿ ਨ ਜਾਇ ਬਿਹਗੇਸ।।118ਕ।।
ਕਹਤ ਕਠਿਨ ਸਮੁਝਤ ਕਠਿਨ ਸਾਧਨ ਕਠਿਨ ਬਿਬੇਕ।
ਹੋਇ ਘੁਨਾਚ੍ਛਰ ਨ੍ਯਾਯ ਜੌਂ ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਹ ਅਨੇਕ।।118ਖ।।