चौपाई
ਪੁਨਿ ਸਪ੍ਰੇਮ ਬੋਲੇਉ ਖਗਰਾਊ। ਜੌਂ ਕਰਿਪਾਲ ਮੋਹਿ ਊਪਰ ਭਾਊ।।
ਨਾਥ ਮੋਹਿ ਨਿਜ ਸੇਵਕ ਜਾਨੀ। ਸਪ੍ਤ ਪ੍ਰਸ੍ਨ ਕਹਹੁ ਬਖਾਨੀ।।
ਪ੍ਰਥਮਹਿਂ ਕਹਹੁ ਨਾਥ ਮਤਿਧੀਰਾ। ਸਬ ਤੇ ਦੁਰ੍ਲਭ ਕਵਨ ਸਰੀਰਾ।।
ਬਡ਼ ਦੁਖ ਕਵਨ ਕਵਨ ਸੁਖ ਭਾਰੀ। ਸੋਉ ਸਂਛੇਪਹਿਂ ਕਹਹੁ ਬਿਚਾਰੀ।।
ਸਂਤ ਅਸਂਤ ਮਰਮ ਤੁਮ੍ਹ ਜਾਨਹੁ। ਤਿਨ੍ਹ ਕਰ ਸਹਜ ਸੁਭਾਵ ਬਖਾਨਹੁ।।
ਕਵਨ ਪੁਨ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਬਿਦਿਤ ਬਿਸਾਲਾ। ਕਹਹੁ ਕਵਨ ਅਘ ਪਰਮ ਕਰਾਲਾ।।
ਮਾਨਸ ਰੋਗ ਕਹਹੁ ਸਮੁਝਾਈ। ਤੁਮ੍ਹ ਸਰ੍ਬਗ੍ਯ ਕਰਿਪਾ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਤਾਤ ਸੁਨਹੁ ਸਾਦਰ ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਮੈਂ ਸਂਛੇਪ ਕਹਉਯਹ ਨੀਤੀ।।
ਨਰ ਤਨ ਸਮ ਨਹਿਂ ਕਵਨਿਉ ਦੇਹੀ। ਜੀਵ ਚਰਾਚਰ ਜਾਚਤ ਤੇਹੀ।।
ਨਰਗ ਸ੍ਵਰ੍ਗ ਅਪਬਰ੍ਗ ਨਿਸੇਨੀ। ਗ੍ਯਾਨ ਬਿਰਾਗ ਭਗਤਿ ਸੁਭ ਦੇਨੀ।।
ਸੋ ਤਨੁ ਧਰਿ ਹਰਿ ਭਜਹਿਂ ਨ ਜੇ ਨਰ। ਹੋਹਿਂ ਬਿਸ਼ਯ ਰਤ ਮਂਦ ਮਂਦ ਤਰ।।
ਕਾ ਕਿਰਿਚ ਬਦਲੇਂ ਤੇ ਲੇਹੀ। ਕਰ ਤੇ ਡਾਰਿ ਪਰਸ ਮਨਿ ਦੇਹੀਂ।।
ਨਹਿਂ ਦਰਿਦ੍ਰ ਸਮ ਦੁਖ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਸਂਤ ਮਿਲਨ ਸਮ ਸੁਖ ਜਗ ਨਾਹੀਂ।।
ਪਰ ਉਪਕਾਰ ਬਚਨ ਮਨ ਕਾਯਾ। ਸਂਤ ਸਹਜ ਸੁਭਾਉ ਖਗਰਾਯਾ।।
ਸਂਤ ਸਹਹਿਂ ਦੁਖ ਪਰਹਿਤ ਲਾਗੀ। ਪਰਦੁਖ ਹੇਤੁ ਅਸਂਤ ਅਭਾਗੀ।।
ਭੂਰ੍ਜ ਤਰੂ ਸਮ ਸਂਤ ਕਰਿਪਾਲਾ। ਪਰਹਿਤ ਨਿਤਿ ਸਹ ਬਿਪਤਿ ਬਿਸਾਲਾ।।
ਸਨ ਇਵ ਖਲ ਪਰ ਬਂਧਨ ਕਰਈ। ਖਾਲ ਕਢ਼ਾਇ ਬਿਪਤਿ ਸਹਿ ਮਰਈ।।
ਖਲ ਬਿਨੁ ਸ੍ਵਾਰਥ ਪਰ ਅਪਕਾਰੀ। ਅਹਿ ਮੂਸ਼ਕ ਇਵ ਸੁਨੁ ਉਰਗਾਰੀ।।
ਪਰ ਸਂਪਦਾ ਬਿਨਾਸਿ ਨਸਾਹੀਂ। ਜਿਮਿ ਸਸਿ ਹਤਿ ਹਿਮ ਉਪਲ ਬਿਲਾਹੀਂ।।
ਦੁਸ਼੍ਟ ਉਦਯ ਜਗ ਆਰਤਿ ਹੇਤੂ। ਜਥਾ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧ ਅਧਮ ਗ੍ਰਹ ਕੇਤੂ।।
ਸਂਤ ਉਦਯ ਸਂਤਤ ਸੁਖਕਾਰੀ। ਬਿਸ੍ਵ ਸੁਖਦ ਜਿਮਿ ਇਂਦੁ ਤਮਾਰੀ।।
ਪਰਮ ਧਰ੍ਮ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਬਿਦਿਤ ਅਹਿਂਸਾ। ਪਰ ਨਿਂਦਾ ਸਮ ਅਘ ਨ ਗਰੀਸਾ।।
ਹਰ ਗੁਰ ਨਿਂਦਕ ਦਾਦੁਰ ਹੋਈ। ਜਨ੍ਮ ਸਹਸ੍ਤ੍ਰ ਪਾਵ ਤਨ ਸੋਈ।।
ਦ੍ਵਿਜ ਨਿਂਦਕ ਬਹੁ ਨਰਕ ਭੋਗ ਕਰਿ। ਜਗ ਜਨਮਇ ਬਾਯਸ ਸਰੀਰ ਧਰਿ।।
ਸੁਰ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਨਿਂਦਕ ਜੇ ਅਭਿਮਾਨੀ। ਰੌਰਵ ਨਰਕ ਪਰਹਿਂ ਤੇ ਪ੍ਰਾਨੀ।।
ਹੋਹਿਂ ਉਲੂਕ ਸਂਤ ਨਿਂਦਾ ਰਤ। ਮੋਹ ਨਿਸਾ ਪ੍ਰਿਯ ਗ੍ਯਾਨ ਭਾਨੁ ਗਤ।।
ਸਬ ਕੇ ਨਿਂਦਾ ਜੇ ਜਡ਼ ਕਰਹੀਂ। ਤੇ ਚਮਗਾਦੁਰ ਹੋਇ ਅਵਤਰਹੀਂ।।
ਸੁਨਹੁ ਤਾਤ ਅਬ ਮਾਨਸ ਰੋਗਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਤੇ ਦੁਖ ਪਾਵਹਿਂ ਸਬ ਲੋਗਾ।।
ਮੋਹ ਸਕਲ ਬ੍ਯਾਧਿਨ੍ਹ ਕਰ ਮੂਲਾ। ਤਿਨ੍ਹ ਤੇ ਪੁਨਿ ਉਪਜਹਿਂ ਬਹੁ ਸੂਲਾ।।
ਕਾਮ ਬਾਤ ਕਫ ਲੋਭ ਅਪਾਰਾ। ਕ੍ਰੋਧ ਪਿਤ੍ਤ ਨਿਤ ਛਾਤੀ ਜਾਰਾ।।
ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰਹਿਂ ਜੌਂ ਤੀਨਿਉ ਭਾਈ। ਉਪਜਇ ਸਨ੍ਯਪਾਤ ਦੁਖਦਾਈ।।
ਬਿਸ਼ਯ ਮਨੋਰਥ ਦੁਰ੍ਗਮ ਨਾਨਾ। ਤੇ ਸਬ ਸੂਲ ਨਾਮ ਕੋ ਜਾਨਾ।।
ਮਮਤਾ ਦਾਦੁ ਕਂਡੁ ਇਰਸ਼ਾਈ। ਹਰਸ਼ ਬਿਸ਼ਾਦ ਗਰਹ ਬਹੁਤਾਈ।।
ਪਰ ਸੁਖ ਦੇਖਿ ਜਰਨਿ ਸੋਇ ਛਈ। ਕੁਸ਼੍ਟ ਦੁਸ਼੍ਟਤਾ ਮਨ ਕੁਟਿਲਈ।।
ਅਹਂਕਾਰ ਅਤਿ ਦੁਖਦ ਡਮਰੁਆ। ਦਂਭ ਕਪਟ ਮਦ ਮਾਨ ਨੇਹਰੁਆ।।
ਤਰਿਸ੍ਨਾ ਉਦਰਬਰਿਦ੍ਧਿ ਅਤਿ ਭਾਰੀ। ਤ੍ਰਿਬਿਧ ਈਸ਼ਨਾ ਤਰੁਨ ਤਿਜਾਰੀ।।
ਜੁਗ ਬਿਧਿ ਜ੍ਵਰ ਮਤ੍ਸਰ ਅਬਿਬੇਕਾ। ਕਹਲਾਗਿ ਕਹੌਂ ਕੁਰੋਗ ਅਨੇਕਾ।।

दोहा/सोरठा
ਏਕ ਬ੍ਯਾਧਿ ਬਸ ਨਰ ਮਰਹਿਂ ਏ ਅਸਾਧਿ ਬਹੁ ਬ੍ਯਾਧਿ।
ਪੀਡ਼ਹਿਂ ਸਂਤਤ ਜੀਵ ਕਹੁਸੋ ਕਿਮਿ ਲਹੈ ਸਮਾਧਿ।।121ਕ।।
ਨੇਮ ਧਰ੍ਮ ਆਚਾਰ ਤਪ ਗ੍ਯਾਨ ਜਗ੍ਯ ਜਪ ਦਾਨ।
ਭੇਸ਼ਜ ਪੁਨਿ ਕੋਟਿਨ੍ਹ ਨਹਿਂ ਰੋਗ ਜਾਹਿਂ ਹਰਿਜਾਨ।।121ਖ।।