चौपाई
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸਕਲ ਜੀਵ ਜਗ ਰੋਗੀ। ਸੋਕ ਹਰਸ਼ ਭਯ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਯੋਗੀ।।
ਮਾਨਕ ਰੋਗ ਕਛੁਕ ਮੈਂ ਗਾਏ। ਹਹਿਂ ਸਬ ਕੇਂ ਲਖਿ ਬਿਰਲੇਨ੍ਹ ਪਾਏ।।
ਜਾਨੇ ਤੇ ਛੀਜਹਿਂ ਕਛੁ ਪਾਪੀ। ਨਾਸ ਨ ਪਾਵਹਿਂ ਜਨ ਪਰਿਤਾਪੀ।।
ਬਿਸ਼ਯ ਕੁਪਥ੍ਯ ਪਾਇ ਅਂਕੁਰੇ। ਮੁਨਿਹੁ ਹਰਿਦਯਕਾ ਨਰ ਬਾਪੁਰੇ।।
ਰਾਮ ਕਰਿਪਾਨਾਸਹਿ ਸਬ ਰੋਗਾ। ਜੌਂ ਏਹਿ ਭਾਿ ਬਨੈ ਸਂਯੋਗਾ।।
ਸਦਗੁਰ ਬੈਦ ਬਚਨ ਬਿਸ੍ਵਾਸਾ। ਸਂਜਮ ਯਹ ਨ ਬਿਸ਼ਯ ਕੈ ਆਸਾ।।
ਰਘੁਪਤਿ ਭਗਤਿ ਸਜੀਵਨ ਮੂਰੀ। ਅਨੂਪਾਨ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਮਤਿ ਪੂਰੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਭਲੇਹਿਂ ਸੋ ਰੋਗ ਨਸਾਹੀਂ। ਨਾਹਿਂ ਤ ਜਤਨ ਕੋਟਿ ਨਹਿਂ ਜਾਹੀਂ।।
ਜਾਨਿਅ ਤਬ ਮਨ ਬਿਰੁਜ ਗੋਸਾ। ਜਬ ਉਰ ਬਲ ਬਿਰਾਗ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਸੁਮਤਿ ਛੁਧਾ ਬਾਢ਼ਇ ਨਿਤ ਨਈ। ਬਿਸ਼ਯ ਆਸ ਦੁਰ੍ਬਲਤਾ ਗਈ।।
ਬਿਮਲ ਗ੍ਯਾਨ ਜਲ ਜਬ ਸੋ ਨਹਾਈ। ਤਬ ਰਹ ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਉਰ ਛਾਈ।।
ਸਿਵ ਅਜ ਸੁਕ ਸਨਕਾਦਿਕ ਨਾਰਦ। ਜੇ ਮੁਨਿ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਬਿਚਾਰ ਬਿਸਾਰਦ।।
ਸਬ ਕਰ ਮਤ ਖਗਨਾਯਕ ਏਹਾ। ਕਰਿਅ ਰਾਮ ਪਦ ਪਂਕਜ ਨੇਹਾ।।
ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪੁਰਾਨ ਸਬ ਗ੍ਰਂਥ ਕਹਾਹੀਂ। ਰਘੁਪਤਿ ਭਗਤਿ ਬਿਨਾ ਸੁਖ ਨਾਹੀਂ।।
ਕਮਠ ਪੀਠ ਜਾਮਹਿਂ ਬਰੁ ਬਾਰਾ। ਬਂਧ੍ਯਾ ਸੁਤ ਬਰੁ ਕਾਹੁਹਿ ਮਾਰਾ।।
ਫੂਲਹਿਂ ਨਭ ਬਰੁ ਬਹੁਬਿਧਿ ਫੂਲਾ। ਜੀਵ ਨ ਲਹ ਸੁਖ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ।।
ਤਰਿਸ਼ਾ ਜਾਇ ਬਰੁ ਮਰਿਗਜਲ ਪਾਨਾ। ਬਰੁ ਜਾਮਹਿਂ ਸਸ ਸੀਸ ਬਿਸ਼ਾਨਾ।।
ਅਂਧਕਾਰੁ ਬਰੁ ਰਬਿਹਿ ਨਸਾਵੈ। ਰਾਮ ਬਿਮੁਖ ਨ ਜੀਵ ਸੁਖ ਪਾਵੈ।।
ਹਿਮ ਤੇ ਅਨਲ ਪ੍ਰਗਟ ਬਰੁ ਹੋਈ। ਬਿਮੁਖ ਰਾਮ ਸੁਖ ਪਾਵ ਨ ਕੋਈ।।

दोहा/सोरठा
ਉਬਾਰਿ ਮਥੇਂ ਘਰਿਤ ਹੋਇ ਬਰੁ ਸਿਕਤਾ ਤੇ ਬਰੁ ਤੇਲ।
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਜਨ ਨ ਭਵ ਤਰਿਅ ਯਹ ਸਿਦ੍ਧਾਂਤ ਅਪੇਲ।।122ਕ।।
ਮਸਕਹਿ ਕਰਇ ਬਿਂਰਂਚਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅਜਹਿ ਮਸਕ ਤੇ ਹੀਨ।
ਅਸ ਬਿਚਾਰਿ ਤਜਿ ਸਂਸਯ ਰਾਮਹਿ ਭਜਹਿਂ ਪ੍ਰਬੀਨ।।122ਖ।।