चौपाई
ਏਕ ਬਾਰ ਰਘੁਨਾਥ ਬੋਲਾਏ। ਗੁਰ ਦ੍ਵਿਜ ਪੁਰਬਾਸੀ ਸਬ ਆਏ।।
ਬੈਠੇ ਗੁਰ ਮੁਨਿ ਅਰੁ ਦ੍ਵਿਜ ਸਜ੍ਜਨ। ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਭਗਤ ਭਵ ਭਂਜਨ।।
ਸਨਹੁ ਸਕਲ ਪੁਰਜਨ ਮਮ ਬਾਨੀ। ਕਹਉਨ ਕਛੁ ਮਮਤਾ ਉਰ ਆਨੀ।।
ਨਹਿਂ ਅਨੀਤਿ ਨਹਿਂ ਕਛੁ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ। ਸੁਨਹੁ ਕਰਹੁ ਜੋ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਸੋਹਾਈ।।
ਸੋਇ ਸੇਵਕ ਪ੍ਰਿਯਤਮ ਮਮ ਸੋਈ। ਮਮ ਅਨੁਸਾਸਨ ਮਾਨੈ ਜੋਈ।।
ਜੌਂ ਅਨੀਤਿ ਕਛੁ ਭਾਸ਼ੌਂ ਭਾਈ। ਤੌਂ ਮੋਹਿ ਬਰਜਹੁ ਭਯ ਬਿਸਰਾਈ।।
ਬਡ਼ੇਂ ਭਾਗ ਮਾਨੁਸ਼ ਤਨੁ ਪਾਵਾ। ਸੁਰ ਦੁਰ੍ਲਭ ਸਬ ਗ੍ਰਂਥਿਨ੍ਹ ਗਾਵਾ।।
ਸਾਧਨ ਧਾਮ ਮੋਚ੍ਛ ਕਰ ਦ੍ਵਾਰਾ। ਪਾਇ ਨ ਜੇਹਿਂ ਪਰਲੋਕ ਸਾਰਾ।।

दोहा/सोरठा
ਸੋ ਪਰਤ੍ਰ ਦੁਖ ਪਾਵਇ ਸਿਰ ਧੁਨਿ ਧੁਨਿ ਪਛਿਤਾਇ।
ਕਾਲਹਿ ਕਰ੍ਮਹਿ ਈਸ੍ਵਰਹਿ ਮਿਥ੍ਯਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇ।।43।।