चौपाई
કરઉકૃપાનિધિ એક ઢિઠાઈ। મૈં સેવક તુમ્હ જન સુખદાઈ।।
સંતન્હ કૈ મહિમા રઘુરાઈ। બહુ બિધિ બેદ પુરાનન્હ ગાઈ।।
શ્રીમુખ તુમ્હ પુનિ કીન્હિ બડ઼ાઈ। તિન્હ પર પ્રભુહિ પ્રીતિ અધિકાઈ।।
સુના ચહઉપ્રભુ તિન્હ કર લચ્છન। કૃપાસિંધુ ગુન ગ્યાન બિચચ્છન।।
સંત અસંત ભેદ બિલગાઈ। પ્રનતપાલ મોહિ કહહુ બુઝાઈ।।
સંતન્હ કે લચ્છન સુનુ ભ્રાતા। અગનિત શ્રુતિ પુરાન બિખ્યાતા।।
સંત અસંતન્હિ કૈ અસિ કરની। જિમિ કુઠાર ચંદન આચરની।।
કાટઇ પરસુ મલય સુનુ ભાઈ। નિજ ગુન દેઇ સુગંધ બસાઈ।।

चौपाई
દેહુ ભગતિ રઘુપતિ અતિ પાવનિ। ત્રિબિધ તાપ ભવ દાપ નસાવનિ।।
પ્રનત કામ સુરધેનુ કલપતરુ। હોઇ પ્રસન્ન દીજૈ પ્રભુ યહ બરુ।।
ભવ બારિધિ કુંભજ રઘુનાયક। સેવત સુલભ સકલ સુખ દાયક।।
મન સંભવ દારુન દુખ દારય। દીનબંધુ સમતા બિસ્તારય।।
આસ ત્રાસ ઇરિષાદિ નિવારક। બિનય બિબેક બિરતિ બિસ્તારક।।
ભૂપ મૌલિ મન મંડન ધરની। દેહિ ભગતિ સંસૃતિ સરિ તરની।।
મુનિ મન માનસ હંસ નિરંતર। ચરન કમલ બંદિત અજ સંકર।।
રઘુકુલ કેતુ સેતુ શ્રુતિ રચ્છક। કાલ કરમ સુભાઉ ગુન ભચ્છક।।
તારન તરન હરન સબ દૂષન। તુલસિદાસ પ્રભુ ત્રિભુવન ભૂષન।।

चौपाई
કીન્હ દંડવત તીનિઉભાઈ। સહિત પવનસુત સુખ અધિકાઈ।।
મુનિ રઘુપતિ છબિ અતુલ બિલોકી। ભએ મગન મન સકે ન રોકી।।
સ્યામલ ગાત સરોરુહ લોચન। સુંદરતા મંદિર ભવ મોચન।।
એકટક રહે નિમેષ ન લાવહિં। પ્રભુ કર જોરેં સીસ નવાવહિં।।
તિન્હ કૈ દસા દેખિ રઘુબીરા। સ્ત્રવત નયન જલ પુલક સરીરા।।
કર ગહિ પ્રભુ મુનિબર બૈઠારે। પરમ મનોહર બચન ઉચારે।।
આજુ ધન્ય મૈં સુનહુ મુનીસા। તુમ્હરેં દરસ જાહિં અઘ ખીસા।।
બડ઼ે ભાગ પાઇબ સતસંગા। બિનહિં પ્રયાસ હોહિં ભવ ભંગા।।

चौपाई
જબ તે રામ પ્રતાપ ખગેસા। ઉદિત ભયઉ અતિ પ્રબલ દિનેસા।।
પૂરિ પ્રકાસ રહેઉ તિહુલોકા। બહુતેન્હ સુખ બહુતન મન સોકા।।
જિન્હહિ સોક તે કહઉબખાની। પ્રથમ અબિદ્યા નિસા નસાની।।
અઘ ઉલૂક જહતહાલુકાને। કામ ક્રોધ કૈરવ સકુચાને।।
બિબિધ કર્મ ગુન કાલ સુભાઊ। એ ચકોર સુખ લહહિં ન કાઊ।।
મત્સર માન મોહ મદ ચોરા। ઇન્હ કર હુનર ન કવનિહુઓરા।।
ધરમ તડ઼ાગ ગ્યાન બિગ્યાના। એ પંકજ બિકસે બિધિ નાના।।
સુખ સંતોષ બિરાગ બિબેકા। બિગત સોક એ કોક અનેકા।।

चौपाई
દૂરિ ફરાક રુચિર સો ઘાટા। જહજલ પિઅહિં બાજિ ગજ ઠાટા।।
પનિઘટ પરમ મનોહર નાના। તહાન પુરુષ કરહિં અસ્નાના।।
રાજઘાટ સબ બિધિ સુંદર બર। મજ્જહિં તહાબરન ચારિઉ નર।।
તીર તીર દેવન્હ કે મંદિર। ચહુદિસિ તિન્હ કે ઉપબન સુંદર।।
કહુકહુસરિતા તીર ઉદાસી। બસહિં ગ્યાન રત મુનિ સંન્યાસી।।
તીર તીર તુલસિકા સુહાઈ। બૃંદ બૃંદ બહુ મુનિન્હ લગાઈ।।
પુર સોભા કછુ બરનિ ન જાઈ। બાહેર નગર પરમ રુચિરાઈ।।
દેખત પુરી અખિલ અઘ ભાગા। બન ઉપબન બાપિકા તડ઼ાગા।।