चौपाई
ਕਹਿ ਅਸ ਬ੍ਰਹ੍ਮਭਵਨ ਮੁਨਿ ਗਯਊ। ਆਗਿਲ ਚਰਿਤ ਸੁਨਹੁ ਜਸ ਭਯਊ।।
ਪਤਿਹਿ ਏਕਾਂਤ ਪਾਇ ਕਹ ਮੈਨਾ। ਨਾਥ ਨ ਮੈਂ ਸਮੁਝੇ ਮੁਨਿ ਬੈਨਾ।।
ਜੌਂ ਘਰੁ ਬਰੁ ਕੁਲੁ ਹੋਇ ਅਨੂਪਾ। ਕਰਿਅ ਬਿਬਾਹੁ ਸੁਤਾ ਅਨੁਰੁਪਾ।।
ਨ ਤ ਕਨ੍ਯਾ ਬਰੁ ਰਹਉ ਕੁਆਰੀ। ਕਂਤ ਉਮਾ ਮਮ ਪ੍ਰਾਨਪਿਆਰੀ।।
ਜੌਂ ਨ ਮਿਲਹਿ ਬਰੁ ਗਿਰਿਜਹਿ ਜੋਗੂ। ਗਿਰਿ ਜਡ਼ ਸਹਜ ਕਹਿਹਿ ਸਬੁ ਲੋਗੂ।।
ਸੋਇ ਬਿਚਾਰਿ ਪਤਿ ਕਰੇਹੁ ਬਿਬਾਹੂ। ਜੇਹਿਂ ਨ ਬਹੋਰਿ ਹੋਇ ਉਰ ਦਾਹੂ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਪਰਿ ਚਰਨ ਧਰਿ ਸੀਸਾ। ਬੋਲੇ ਸਹਿਤ ਸਨੇਹ ਗਿਰੀਸਾ।।
ਬਰੁ ਪਾਵਕ ਪ੍ਰਗਟੈ ਸਸਿ ਮਾਹੀਂ। ਨਾਰਦ ਬਚਨੁ ਅਨ੍ਯਥਾ ਨਾਹੀਂ।।

चौपाई
ਤਦਪਿ ਏਕ ਮੈਂ ਕਹਉਉਪਾਈ। ਹੋਇ ਕਰੈ ਜੌਂ ਦੈਉ ਸਹਾਈ।।
ਜਸ ਬਰੁ ਮੈਂ ਬਰਨੇਉਤੁਮ੍ਹ ਪਾਹੀਂ। ਮਿਲਹਿ ਉਮਹਿ ਤਸ ਸਂਸਯ ਨਾਹੀਂ।।
ਜੇ ਜੇ ਬਰ ਕੇ ਦੋਸ਼ ਬਖਾਨੇ। ਤੇ ਸਬ ਸਿਵ ਪਹਿ ਮੈਂ ਅਨੁਮਾਨੇ।।
ਜੌਂ ਬਿਬਾਹੁ ਸਂਕਰ ਸਨ ਹੋਈ। ਦੋਸ਼ਉ ਗੁਨ ਸਮ ਕਹ ਸਬੁ ਕੋਈ।।
ਜੌਂ ਅਹਿ ਸੇਜ ਸਯਨ ਹਰਿ ਕਰਹੀਂ। ਬੁਧ ਕਛੁ ਤਿਨ੍ਹ ਕਰ ਦੋਸ਼ੁ ਨ ਧਰਹੀਂ।।
ਭਾਨੁ ਕਰਿਸਾਨੁ ਸਰ੍ਬ ਰਸ ਖਾਹੀਂ। ਤਿਨ੍ਹ ਕਹਮਂਦ ਕਹਤ ਕੋਉ ਨਾਹੀਂ।।
ਸੁਭ ਅਰੁ ਅਸੁਭ ਸਲਿਲ ਸਬ ਬਹਈ। ਸੁਰਸਰਿ ਕੋਉ ਅਪੁਨੀਤ ਨ ਕਹਈ।।
ਸਮਰਥ ਕਹੁਨਹਿਂ ਦੋਸ਼ੁ ਗੋਸਾਈ। ਰਬਿ ਪਾਵਕ ਸੁਰਸਰਿ ਕੀ ਨਾਈ।।

चौपाई
ਕਹ ਮੁਨਿ ਬਿਹਸਿ ਗੂਢ਼ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ। ਸੁਤਾ ਤੁਮ੍ਹਾਰਿ ਸਕਲ ਗੁਨ ਖਾਨੀ।।
ਸੁਂਦਰ ਸਹਜ ਸੁਸੀਲ ਸਯਾਨੀ। ਨਾਮ ਉਮਾ ਅਂਬਿਕਾ ਭਵਾਨੀ।।
ਸਬ ਲਚ੍ਛਨ ਸਂਪਨ੍ਨ ਕੁਮਾਰੀ। ਹੋਇਹਿ ਸਂਤਤ ਪਿਯਹਿ ਪਿਆਰੀ।।
ਸਦਾ ਅਚਲ ਏਹਿ ਕਰ ਅਹਿਵਾਤਾ। ਏਹਿ ਤੇਂ ਜਸੁ ਪੈਹਹਿਂ ਪਿਤੁ ਮਾਤਾ।।
ਹੋਇਹਿ ਪੂਜ੍ਯ ਸਕਲ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਏਹਿ ਸੇਵਤ ਕਛੁ ਦੁਰ੍ਲਭ ਨਾਹੀਂ।।
ਏਹਿ ਕਰ ਨਾਮੁ ਸੁਮਿਰਿ ਸਂਸਾਰਾ। ਤ੍ਰਿਯ ਚਢ਼ਹਹਿਂ ਪਤਿਬ੍ਰਤ ਅਸਿਧਾਰਾ।।
ਸੈਲ ਸੁਲਚ੍ਛਨ ਸੁਤਾ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ। ਸੁਨਹੁ ਜੇ ਅਬ ਅਵਗੁਨ ਦੁਇ ਚਾਰੀ।।
ਅਗੁਨ ਅਮਾਨ ਮਾਤੁ ਪਿਤੁ ਹੀਨਾ। ਉਦਾਸੀਨ ਸਬ ਸਂਸਯ ਛੀਨਾ।।

चौपाई
ਸਮਾਚਾਰ ਸਬ ਸਂਕਰ ਪਾਏ। ਬੀਰਭਦ੍ਰੁ ਕਰਿ ਕੋਪ ਪਠਾਏ।।
ਜਗ੍ਯ ਬਿਧਂਸ ਜਾਇ ਤਿਨ੍ਹ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਸਕਲ ਸੁਰਨ੍ਹ ਬਿਧਿਵਤ ਫਲੁ ਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਭੇ ਜਗਬਿਦਿਤ ਦਚ੍ਛ ਗਤਿ ਸੋਈ। ਜਸਿ ਕਛੁ ਸਂਭੁ ਬਿਮੁਖ ਕੈ ਹੋਈ।।
ਯਹ ਇਤਿਹਾਸ ਸਕਲ ਜਗ ਜਾਨੀ। ਤਾਤੇ ਮੈਂ ਸਂਛੇਪ ਬਖਾਨੀ।।
ਸਤੀਂ ਮਰਤ ਹਰਿ ਸਨ ਬਰੁ ਮਾਗਾ। ਜਨਮ ਜਨਮ ਸਿਵ ਪਦ ਅਨੁਰਾਗਾ।।
ਤੇਹਿ ਕਾਰਨ ਹਿਮਗਿਰਿ ਗਰਿਹ ਜਾਈ। ਜਨਮੀਂ ਪਾਰਬਤੀ ਤਨੁ ਪਾਈ।।
ਜਬ ਤੇਂ ਉਮਾ ਸੈਲ ਗਰਿਹ ਜਾਈਂ। ਸਕਲ ਸਿਦ੍ਧਿ ਸਂਪਤਿ ਤਹਛਾਈ।।
ਜਹਤਹਮੁਨਿਨ੍ਹ ਸੁਆਸ਼੍ਰਮ ਕੀਨ੍ਹੇ। ਉਚਿਤ ਬਾਸ ਹਿਮ ਭੂਧਰ ਦੀਨ੍ਹੇ।।

चौपाई
ਪਿਤਾ ਭਵਨ ਜਬ ਗਈ ਭਵਾਨੀ। ਦਚ੍ਛ ਤ੍ਰਾਸ ਕਾਹੁਨ ਸਨਮਾਨੀ।।
ਸਾਦਰ ਭਲੇਹਿਂ ਮਿਲੀ ਏਕ ਮਾਤਾ। ਭਗਿਨੀਂ ਮਿਲੀਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸੁਕਾਤਾ।।
ਦਚ੍ਛ ਨ ਕਛੁ ਪੂਛੀ ਕੁਸਲਾਤਾ। ਸਤਿਹਿ ਬਿਲੋਕਿ ਜਰੇ ਸਬ ਗਾਤਾ।।
ਸਤੀਂ ਜਾਇ ਦੇਖੇਉ ਤਬ ਜਾਗਾ। ਕਤਹੁਨ ਦੀਖ ਸਂਭੁ ਕਰ ਭਾਗਾ।।
ਤਬ ਚਿਤ ਚਢ਼ੇਉ ਜੋ ਸਂਕਰ ਕਹੇਊ। ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਮਾਨੁ ਸਮੁਝਿ ਉਰ ਦਹੇਊ।।
ਪਾਛਿਲ ਦੁਖੁ ਨ ਹਰਿਦਯਅਸ ਬ੍ਯਾਪਾ। ਜਸ ਯਹ ਭਯਉ ਮਹਾ ਪਰਿਤਾਪਾ।।
ਜਦ੍ਯਪਿ ਜਗ ਦਾਰੁਨ ਦੁਖ ਨਾਨਾ। ਸਬ ਤੇਂ ਕਠਿਨ ਜਾਤਿ ਅਵਮਾਨਾ।।
ਸਮੁਝਿ ਸੋ ਸਤਿਹਿ ਭਯਉ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧਾ। ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਜਨਨੀਂ ਕੀਨ੍ਹ ਪ੍ਰਬੋਧਾ।।