चौपाई
જાસુ બિયોગ બિકલ પસુ ઐસે। પ્રજા માતુ પિતુ જિઇહહિં કૈસેં।।
બરબસ રામ સુમંત્રુ પઠાએ। સુરસરિ તીર આપુ તબ આએ।।
માગી નાવ ન કેવટુ આના। કહઇ તુમ્હાર મરમુ મૈં જાના।।
ચરન કમલ રજ કહુસબુ કહઈ। માનુષ કરનિ મૂરિ કછુ અહઈ।।
છુઅત સિલા ભઇ નારિ સુહાઈ। પાહન તેં ન કાઠ કઠિનાઈ।।
તરનિઉ મુનિ ઘરિનિ હોઇ જાઈ। બાટ પરઇ મોરિ નાવ ઉડ઼ાઈ।।
એહિં પ્રતિપાલઉસબુ પરિવારૂ। નહિં જાનઉકછુ અઉર કબારૂ।।
જૌ પ્રભુ પાર અવસિ ગા ચહહૂ। મોહિ પદ પદુમ પખારન કહહૂ।।

छंद
પદ કમલ ધોઇ ચઢ઼ાઇ નાવ ન નાથ ઉતરાઈ ચહૌં।
મોહિ રામ રાઉરિ આન દસરથ સપથ સબ સાચી કહૌં।।
બરુ તીર મારહુલખનુ પૈ જબ લગિ ન પાય પખારિહૌં।
તબ લગિ ન તુલસીદાસ નાથ કૃપાલ પારુ ઉતારિહૌં।।

दोहा/सोरठा
સુનિ કેબટ કે બૈન પ્રેમ લપેટે અટપટે।
બિહસે કરુનાઐન ચિતઇ જાનકી લખન તન।।100।।