चौपाई
દેખિ પાય મુનિરાય તુમ્હારે। ભએ સુકૃત સબ સુફલ હમારે।।
અબ જહરાઉર આયસુ હોઈ। મુનિ ઉદબેગુ ન પાવૈ કોઈ।।
મુનિ તાપસ જિન્હ તેં દુખુ લહહીં। તે નરેસ બિનુ પાવક દહહીં।।
મંગલ મૂલ બિપ્ર પરિતોષૂ। દહઇ કોટિ કુલ ભૂસુર રોષૂ।।
અસ જિયજાનિ કહિઅ સોઇ ઠાઊ સિય સૌમિત્રિ સહિત જહજાઊ।
તહરચિ રુચિર પરન તૃન સાલા। બાસુ કરૌ કછુ કાલ કૃપાલા।।
સહજ સરલ સુનિ રઘુબર બાની। સાધુ સાધુ બોલે મુનિ ગ્યાની।।
કસ ન કહહુ અસ રઘુકુલકેતૂ। તુમ્હ પાલક સંતત શ્રુતિ સેતૂ।।

छंद
શ્રુતિ સેતુ પાલક રામ તુમ્હ જગદીસ માયા જાનકી।
જો સૃજતિ જગુ પાલતિ હરતિ રૂખ પાઇ કૃપાનિધાન કી।।
જો સહસસીસુ અહીસુ મહિધરુ લખનુ સચરાચર ધની।
સુર કાજ ધરિ નરરાજ તનુ ચલે દલન ખલ નિસિચર અની।।

दोहा/सोरठा
રામ સરુપ તુમ્હાર બચન અગોચર બુદ્ધિપર।
અબિગત અકથ અપાર નેતિ નિત નિગમ કહ।।126।।