चौपाई
નિસિચરિ એક સિંધુ મહુરહઈ। કરિ માયા નભુ કે ખગ ગહઈ।।
જીવ જંતુ જે ગગન ઉડ઼ાહીં। જલ બિલોકિ તિન્હ કૈ પરિછાહીં।।
ગહઇ છાહસક સો ન ઉડ઼ાઈ। એહિ બિધિ સદા ગગનચર ખાઈ।।
સોઇ છલ હનૂમાન કહકીન્હા। તાસુ કપટુ કપિ તુરતહિં ચીન્હા।।
તાહિ મારિ મારુતસુત બીરા। બારિધિ પાર ગયઉ મતિધીરા।।
તહાજાઇ દેખી બન સોભા। ગુંજત ચંચરીક મધુ લોભા।।
નાના તરુ ફલ ફૂલ સુહાએ। ખગ મૃગ બૃંદ દેખિ મન ભાએ।।
સૈલ બિસાલ દેખિ એક આગેં। તા પર ધાઇ ચઢેઉ ભય ત્યાગેં।।
ઉમા ન કછુ કપિ કૈ અધિકાઈ। પ્રભુ પ્રતાપ જો કાલહિ ખાઈ।।
ગિરિ પર ચઢિ લંકા તેહિં દેખી। કહિ ન જાઇ અતિ દુર્ગ બિસેષી।।
અતિ ઉતંગ જલનિધિ ચહુ પાસા। કનક કોટ કર પરમ પ્રકાસા।।
બન બાગ ઉપબન બાટિકા સર કૂપ બાપીં સોહહીં।
નર નાગ સુર ગંધર્બ કન્યા રૂપ મુનિ મન મોહહીં।।
કહુમાલ દેહ બિસાલ સૈલ સમાન અતિબલ ગર્જહીં।
નાના અખારેન્હ ભિરહિં બહુ બિધિ એક એકન્હ તર્જહીં।।2।।
કરિ જતન ભટ કોટિન્હ બિકટ તન નગર ચહુદિસિ રચ્છહીં।
કહુમહિષ માનષુ ધેનુ ખર અજ ખલ નિસાચર ભચ્છહીં।।
એહિ લાગિ તુલસીદાસ ઇન્હ કી કથા કછુ એક હૈ કહી।
રઘુબીર સર તીરથ સરીરન્હિ ત્યાગિ ગતિ પૈહહિં સહી।।3।।

छंद
કનક કોટ બિચિત્ર મનિ કૃત સુંદરાયતના ઘના।
ચઉહટ્ટ હટ્ટ સુબટ્ટ બીથીં ચારુ પુર બહુ બિધિ બના।।
ગજ બાજિ ખચ્ચર નિકર પદચર રથ બરૂથિન્હ કો ગનૈ।।
બહુરૂપ નિસિચર જૂથ અતિબલ સેન બરનત નહિં બનૈ।।1।।

दोहा/सोरठा
પુર રખવારે દેખિ બહુ કપિ મન કીન્હ બિચાર।
અતિ લઘુ રૂપ ધરૌં નિસિ નગર કરૌં પઇસાર।।3।।