चौपाई
ଆକର ଚାରି ଲାଖ ଚୌରାସୀ| ଜାତି ଜୀବ ଜଲ ଥଲ ନଭ ବାସୀ||
ସୀଯ ରାମମଯ ସବ ଜଗ ଜାନୀ| କରଉପ୍ରନାମ ଜୋରି ଜୁଗ ପାନୀ||
ଜାନି କୃପାକର କିଂକର ମୋହୂ| ସବ ମିଲି କରହୁ ଛାଡ଼ି ଛଲ ଛୋହୂ||
ନିଜ ବୁଧି ବଲ ଭରୋସ ମୋହି ନାହୀଂ| ତାତେଂ ବିନଯ କରଉସବ ପାହୀ||
କରନ ଚହଉରଘୁପତି ଗୁନ ଗାହା| ଲଘୁ ମତି ମୋରି ଚରିତ ଅବଗାହା||
ସୂଝ ନ ଏକଉ ଅଂଗ ଉପାଊ| ମନ ମତି ରଂକ ମନୋରଥ ରାଊ||
ମତି ଅତି ନୀଚ ଊି ରୁଚି ଆଛୀ| ଚହିଅ ଅମିଅ ଜଗ ଜୁରଇ ନ ଛାଛୀ||
ଛମିହହିଂ ସଜ୍ଜନ ମୋରି ଢିଠାଈ| ସୁନିହହିଂ ବାଲବଚନ ମନ ଲାଈ||
ଜୌ ବାଲକ କହ ତୋତରି ବାତା| ସୁନହିଂ ମୁଦିତ ମନ ପିତୁ ଅରୁ ମାତା||
ହିହହି କୂର କୁଟିଲ କୁବିଚାରୀ| ଜେ ପର ଦୂଷନ ଭୂଷନଧାରୀ||
ନିଜ କବିତ କେହି ଲାଗ ନ ନୀକା| ସରସ ହୋଉ ଅଥବା ଅତି ଫୀକା||
ଜେ ପର ଭନିତି ସୁନତ ହରଷାହୀ| ତେ ବର ପୁରୁଷ ବହୁତ ଜଗ ନାହୀଂ||
ଜଗ ବହୁ ନର ସର ସରି ସମ ଭାଈ| ଜେ ନିଜ ବାଢ଼ି ବଢ଼ହିଂ ଜଲ ପାଈ||
ସଜ୍ଜନ ସକୃତ ସିଂଧୁ ସମ କୋଈ| ଦେଖି ପୂର ବିଧୁ ବାଢ଼ଇ ଜୋଈ||
दोहा/सोरठा
ଭାଗ ଛୋଟ ଅଭିଲାଷୁ ବଡ଼ କରଉଏକ ବିସ୍ବାସ|
ପୈହହିଂ ସୁଖ ସୁନି ସୁଜନ ସବ ଖଲ କରହହିଂ ଉପହାସ||8||