चौपाई
ପିତା ଭବନ ଜବ ଗଈ ଭବାନୀ| ଦଚ୍ଛ ତ୍ରାସ କାହୁନ ସନମାନୀ||
ସାଦର ଭଲେହିଂ ମିଲୀ ଏକ ମାତା| ଭଗିନୀଂ ମିଲୀଂ ବହୁତ ମୁସୁକାତା||
ଦଚ୍ଛ ନ କଛୁ ପୂଛୀ କୁସଲାତା| ସତିହି ବିଲୋକି ଜରେ ସବ ଗାତା||
ସତୀଂ ଜାଇ ଦେଖେଉ ତବ ଜାଗା| କତହୁନ ଦୀଖ ସଂଭୁ କର ଭାଗା||
ତବ ଚିତ ଚଢ଼େଉ ଜୋ ସଂକର କହେଊ| ପ୍ରଭୁ ଅପମାନୁ ସମୁଝି ଉର ଦହେଊ||
ପାଛିଲ ଦୁଖୁ ନ ହୃଦଯଅସ ବ୍ଯାପା| ଜସ ଯହ ଭଯଉ ମହା ପରିତାପା||
ଜଦ୍ଯପି ଜଗ ଦାରୁନ ଦୁଖ ନାନା| ସବ ତେଂ କଠିନ ଜାତି ଅବମାନା||
ସମୁଝି ସୋ ସତିହି ଭଯଉ ଅତି କ୍ରୋଧା| ବହୁ ବିଧି ଜନନୀଂ କୀନ୍ହ ପ୍ରବୋଧା||
दोहा/सोरठा
ସିବ ଅପମାନୁ ନ ଜାଇ ସହି ହୃଦଯନ ହୋଇ ପ୍ରବୋଧ|
ସକଲ ସଭହି ହଠି ହଟକି ତବ ବୋଲୀଂ ବଚନ ସକ୍ରୋଧ||63||