चौपाई
ପରମ ସ୍ବତଂତ୍ର ନ ସିର ପର କୋଈ| ଭାବଇ ମନହି କରହୁ ତୁମ୍ହ ସୋଈ||
ଭଲେହି ମଂଦ ମଂଦେହି ଭଲ କରହୂ| ବିସମଯ ହରଷ ନ ହିଯକଛୁ ଧରହୂ||
ଡହକି ଡହକି ପରିଚେହୁ ସବ କାହୂ| ଅତି ଅସଂକ ମନ ସଦା ଉଛାହୂ||
କରମ ସୁଭାସୁଭ ତୁମ୍ହହି ନ ବାଧା| ଅବ ଲଗି ତୁମ୍ହହି ନ କାହୂସାଧା||
ଭଲେ ଭବନ ଅବ ବାଯନ ଦୀନ୍ହା| ପାବହୁଗେ ଫଲ ଆପନ କୀନ୍ହା||
ବଂଚେହୁ ମୋହି ଜବନି ଧରି ଦେହା| ସୋଇ ତନୁ ଧରହୁ ଶ୍ରାପ ମମ ଏହା||
କପି ଆକୃତି ତୁମ୍ହ କୀନ୍ହି ହମାରୀ| କରିହହିଂ କୀସ ସହାଯ ତୁମ୍ହାରୀ||
ମମ ଅପକାର କୀନ୍ହୀ ତୁମ୍ହ ଭାରୀ| ନାରୀ ବିରହତୁମ୍ହ ହୋବ ଦୁଖାରୀ||
दोहा/सोरठा
ଶ୍ରାପ ସୀସ ଧରୀ ହରଷି ହିଯପ୍ରଭୁ ବହୁ ବିନତୀ କୀନ୍ହି|
ନିଜ ମାଯା କୈ ପ୍ରବଲତା କରଷି କୃପାନିଧି ଲୀନ୍ହି||137||