चौपाई
ଏକ ବାର ଭୂପତି ମନ ମାହୀଂ| ଭୈ ଗଲାନି ମୋରେଂ ସୁତ ନାହୀଂ||
ଗୁର ଗୃହ ଗଯଉ ତୁରତ ମହିପାଲା| ଚରନ ଲାଗି କରି ବିନଯ ବିସାଲା||
ନିଜ ଦୁଖ ସୁଖ ସବ ଗୁରହି ସୁନାଯଉ| କହି ବସିଷ୍ଠ ବହୁବିଧି ସମୁଝାଯଉ||
ଧରହୁ ଧୀର ହୋଇହହିଂ ସୁତ ଚାରୀ| ତ୍ରିଭୁବନ ବିଦିତ ଭଗତ ଭଯ ହାରୀ||
ସୃଂଗୀ ରିଷହି ବସିଷ୍ଠ ବୋଲାବା| ପୁତ୍ରକାମ ସୁଭ ଜଗ୍ଯ କରାବା||
ଭଗତି ସହିତ ମୁନି ଆହୁତି ଦୀନ୍ହେଂ| ପ୍ରଗଟେ ଅଗିନି ଚରୂ କର ଲୀନ୍ହେଂ||
ଜୋ ବସିଷ୍ଠ କଛୁ ହୃଦଯବିଚାରା| ସକଲ କାଜୁ ଭା ସିଦ୍ଧ ତୁମ୍ହାରା||
ଯହ ହବି ବାି ଦେହୁ ନୃପ ଜାଈ| ଜଥା ଜୋଗ ଜେହି ଭାଗ ବନାଈ||
दोहा/सोरठा
ତବ ଅଦୃସ୍ଯ ଭଏ ପାବକ ସକଲ ସଭହି ସମୁଝାଇ||
ପରମାନଂଦ ମଗନ ନୃପ ହରଷ ନ ହୃଦଯସମାଇ||189||