चौपाई
ମୁନି ଆଗମନ ସୁନା ଜବ ରାଜା| ମିଲନ ଗଯଊ ଲୈ ବିପ୍ର ସମାଜା||
କରି ଦଂଡବତ ମୁନିହି ସନମାନୀ| ନିଜ ଆସନ ବୈଠାରେନ୍ହି ଆନୀ||
ଚରନ ପଖାରି କୀନ୍ହି ଅତି ପୂଜା| ମୋ ସମ ଆଜୁ ଧନ୍ଯ ନହିଂ ଦୂଜା||
ବିବିଧ ଭାି ଭୋଜନ କରବାବା| ମୁନିବର ହୃଦଯହରଷ ଅତି ପାବା||
ପୁନି ଚରନନି ମେଲେ ସୁତ ଚାରୀ| ରାମ ଦେଖି ମୁନି ଦେହ ବିସାରୀ||
ଭଏ ମଗନ ଦେଖତ ମୁଖ ସୋଭା| ଜନୁ ଚକୋର ପୂରନ ସସି ଲୋଭା||
ତବ ମନ ହରଷି ବଚନ କହ ରାଊ| ମୁନି ଅସ କୃପା ନ କୀନ୍ହିହୁ କାଊ||
କେହି କାରନ ଆଗମନ ତୁମ୍ହାରା| କହହୁ ସୋ କରତ ନ ଲାବଉବାରା||
ଅସୁର ସମୂହ ସତାବହିଂ ମୋହୀ| ମୈ ଜାଚନ ଆଯଉନୃପ ତୋହୀ||
ଅନୁଜ ସମେତ ଦେହୁ ରଘୁନାଥା| ନିସିଚର ବଧ ମୈଂ ହୋବ ସନାଥା||
दोहा/सोरठा
ଦେହୁ ଭୂପ ମନ ହରଷିତ ତଜହୁ ମୋହ ଅଗ୍ଯାନ|
ଧର୍ମ ସୁଜସ ପ୍ରଭୁ ତୁମ୍ହ କୌଂ ଇନ୍ହ କହଅତି କଲ୍ଯାନ||207||