चौपाई
ସୁନି ସରୋଷ ଭୃଗୁନାଯକୁ ଆଏ| ବହୁତ ଭାି ତିନ୍ହ ଆି ଦେଖାଏ||
ଦେଖି ରାମ ବଲୁ ନିଜ ଧନୁ ଦୀନ୍ହା| କରି ବହୁ ବିନଯ ଗବନୁ ବନ କୀନ୍ହା||
ରାଜନ ରାମୁ ଅତୁଲବଲ ଜୈସେଂ| ତେଜ ନିଧାନ ଲଖନୁ ପୁନି ତୈସେଂ||
କଂପହି ଭୂପ ବିଲୋକତ ଜାକେଂ| ଜିମି ଗଜ ହରି କିସୋର କେ ତାକେଂ||
ଦେବ ଦେଖି ତବ ବାଲକ ଦୋଊ| ଅବ ନ ଆି ତର ଆବତ କୋଊ||
ଦୂତ ବଚନ ରଚନା ପ୍ରିଯ ଲାଗୀ| ପ୍ରେମ ପ୍ରତାପ ବୀର ରସ ପାଗୀ||
ସଭା ସମେତ ରାଉ ଅନୁରାଗେ| ଦୂତନ୍ହ ଦେନ ନିଛାବରି ଲାଗେ||
କହି ଅନୀତି ତେ ମୂଦହିଂ କାନା| ଧରମୁ ବିଚାରି ସବହିଂ ସୁଖ ମାନା||
दोहा/सोरठा
ତବ ଉଠି ଭୂପ ବସିଷ୍ଠ କହୁଦୀନ୍ହି ପତ୍ରିକା ଜାଇ|
କଥା ସୁନାଈ ଗୁରହି ସବ ସାଦର ଦୂତ ବୋଲାଇ||293||