चौपाई
ସିଯ ସୁଂଦରତା ବରନି ନ ଜାଈ| ଲଘୁ ମତି ବହୁତ ମନୋହରତାଈ||
ଆବତ ଦୀଖି ବରାତିନ୍ହ ସୀତା||ରୂପ ରାସି ସବ ଭାି ପୁନୀତା||
ସବହି ମନହିଂ ମନ କିଏ ପ୍ରନାମା| ଦେଖି ରାମ ଭଏ ପୂରନକାମା||
ହରଷେ ଦସରଥ ସୁତନ୍ହ ସମେତା| କହି ନ ଜାଇ ଉର ଆନୁ ଜେତା||
ସୁର ପ୍ରନାମୁ କରି ବରସହିଂ ଫୂଲା| ମୁନି ଅସୀସ ଧୁନି ମଂଗଲ ମୂଲା||
ଗାନ ନିସାନ କୋଲାହଲୁ ଭାରୀ| ପ୍ରେମ ପ୍ରମୋଦ ମଗନ ନର ନାରୀ||
ଏହି ବିଧି ସୀଯ ମଂଡପହିଂ ଆଈ| ପ୍ରମୁଦିତ ସାଂତି ପଢ଼ହିଂ ମୁନିରାଈ||
ତେହି ଅବସର କର ବିଧି ବ୍ଯବହାରୂ| ଦୁହୁକୁଲଗୁର ସବ କୀନ୍ହ ଅଚାରୂ||

छंद
ଆଚାରୁ କରି ଗୁର ଗୌରି ଗନପତି ମୁଦିତ ବିପ୍ର ପୁଜାବହୀଂ|
ସୁର ପ୍ରଗଟି ପୂଜା ଲେହିଂ ଦେହିଂ ଅସୀସ ଅତି ସୁଖୁ ପାବହୀଂ||
ମଧୁପର୍କ ମଂଗଲ ଦ୍ରବ୍ଯ ଜୋ ଜେହି ସମଯ ମୁନି ମନ ମହୁଚହୈଂ|
ଭରେ କନକ କୋପର କଲସ ସୋ ସବ ଲିଏହିଂ ପରିଚାରକ ରହୈଂ||1||
କୁଲ ରୀତି ପ୍ରୀତି ସମେତ ରବି କହି ଦେତ ସବୁ ସାଦର କିଯୋ|
ଏହି ଭାି ଦେବ ପୁଜାଇ ସୀତହି ସୁଭଗ ସିଂଘାସନୁ ଦିଯୋ||
ସିଯ ରାମ ଅବଲୋକନି ପରସପର ପ୍ରେମ କାହୁ ନ ଲଖି ପରୈ||
ମନ ବୁଦ୍ଧି ବର ବାନୀ ଅଗୋଚର ପ୍ରଗଟ କବି କୈସେଂ କରୈ||2||

दोहा/सोरठा
ହୋମ ସମଯ ତନୁ ଧରି ଅନଲୁ ଅତି ସୁଖ ଆହୁତି ଲେହିଂ|
ବିପ୍ର ବେଷ ଧରି ବେଦ ସବ କହି ବିବାହ ବିଧି ଦେହିଂ||323||