चौपाई
ନିକସି ବସିଷ୍ଠ ଦ୍ବାର ଭଏ ଠାଢ଼େ| ଦେଖେ ଲୋଗ ବିରହ ଦବ ଦାଢ଼େ||
କହି ପ୍ରିଯ ବଚନ ସକଲ ସମୁଝାଏ| ବିପ୍ର ବୃଂଦ ରଘୁବୀର ବୋଲାଏ||
ଗୁର ସନ କହି ବରଷାସନ ଦୀନ୍ହେ| ଆଦର ଦାନ ବିନଯ ବସ କୀନ୍ହେ||
ଜାଚକ ଦାନ ମାନ ସଂତୋଷେ| ମୀତ ପୁନୀତ ପ୍ରେମ ପରିତୋଷେ||
ଦାସୀଂ ଦାସ ବୋଲାଇ ବହୋରୀ| ଗୁରହି ସୌଂପି ବୋଲେ କର ଜୋରୀ||
ସବ କୈ ସାର ସାର ଗୋସାଈଂ| କରବି ଜନକ ଜନନୀ କୀ ନାଈ||
ବାରହିଂ ବାର ଜୋରି ଜୁଗ ପାନୀ| କହତ ରାମୁ ସବ ସନ ମୃଦୁ ବାନୀ||
ସୋଇ ସବ ଭାି ମୋର ହିତକାରୀ| ଜେହି ତେଂ ରହୈ ଭୁଆଲ ସୁଖାରୀ||
दोहा/सोरठा
ମାତୁ ସକଲ ମୋରେ ବିରହଜେହିଂ ନ ହୋହିଂ ଦୁଖ ଦୀନ|
ସୋଇ ଉପାଉ ତୁମ୍ହ କରେହୁ ସବ ପୁର ଜନ ପରମ ପ୍ରବୀନ||80||