चौपाई
ଜାହୁ ଭବନ କୁଲ କୁସଲ ବିଚାରୀ| ସୁନତ ଜରା ଦୀନ୍ହିସି ବହୁ ଗାରୀ||
ଗୁରୁ ଜିମି ମୂଢ଼ କରସି ମମ ବୋଧା| କହୁ ଜଗ ମୋହି ସମାନ କୋ ଜୋଧା||
ତବ ମାରୀଚ ହୃଦଯଅନୁମାନା| ନବହି ବିରୋଧେଂ ନହିଂ କଲ୍ଯାନା||
ସସ୍ତ୍ରୀ ମର୍ମୀ ପ୍ରଭୁ ସଠ ଧନୀ| ବୈଦ ବଂଦି କବି ଭାନସ ଗୁନୀ||
ଉଭଯ ଭାି ଦେଖା ନିଜ ମରନା| ତବ ତାକିସି ରଘୁନାଯକ ସରନା||
ଉତରୁ ଦେତ ମୋହି ବଧବ ଅଭାଗେଂ| କସ ନ ମରୌଂ ରଘୁପତି ସର ଲାଗେଂ||
ଅସ ଜିଯଜାନି ଦସାନନ ସଂଗା| ଚଲା ରାମ ପଦ ପ୍ରେମ ଅଭଂଗା||
ମନ ଅତି ହରଷ ଜନାବ ନ ତେହୀ| ଆଜୁ ଦେଖିହଉପରମ ସନେହୀ||
छंद
ନିଜ ପରମ ପ୍ରୀତମ ଦେଖି ଲୋଚନ ସୁଫଲ କରି ସୁଖ ପାଇହୌଂ|
ଶ୍ରୀ ସହିତ ଅନୁଜ ସମେତ କୃପାନିକେତ ପଦ ମନ ଲାଇହୌଂ||
ନିର୍ବାନ ଦାଯକ କ୍ରୋଧ ଜା କର ଭଗତି ଅବସହି ବସକରୀ|
ନିଜ ପାନି ସର ସଂଧାନି ସୋ ମୋହି ବଧିହି ସୁଖସାଗର ହରୀ||
दोहा/सोरठा
ମମ ପାଛେଂ ଧର ଧାବତ ଧରେଂ ସରାସନ ବାନ|
ଫିରି ଫିରି ପ୍ରଭୁହି ବିଲୋକିହଉଧନ୍ଯ ନ ମୋ ସମ ଆନ||26||