चौपाई
ନାଇ ଚରନ ସିରୁ କହ କର ଜୋରୀ| ନାଥ ମୋହି କଛୁ ନାହିନ ଖୋରୀ||
ଅତିସଯ ପ୍ରବଲ ଦେବ ତବ ମାଯା| ଛୂଟଇ ରାମ କରହୁ ଜୌଂ ଦାଯା||
ବିଷଯ ବସ୍ଯ ସୁର ନର ମୁନି ସ୍ବାମୀ| ମୈଂ ପାବ ପସୁ କପି ଅତି କାମୀ||
ନାରି ନଯନ ସର ଜାହି ନ ଲାଗା| ଘୋର କ୍ରୋଧ ତମ ନିସି ଜୋ ଜାଗା||
ଲୋଭ ପା ଜେହିଂ ଗର ନ ବାଯା| ସୋ ନର ତୁମ୍ହ ସମାନ ରଘୁରାଯା||
ଯହ ଗୁନ ସାଧନ ତେଂ ନହିଂ ହୋଈ| ତୁମ୍ହରୀ କୃପାପାବ କୋଇ କୋଈ||
ତବ ରଘୁପତି ବୋଲେ ମୁସକାଈ| ତୁମ୍ହ ପ୍ରିଯ ମୋହି ଭରତ ଜିମି ଭାଈ||
ଅବ ସୋଇ ଜତନୁ କରହୁ ମନ ଲାଈ| ଜେହି ବିଧି ସୀତା କୈ ସୁଧି ପାଈ||

छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||

दोहा/सोरठा
ଏହି ବିଧି ହୋତ ବତକହୀ ଆଏ ବାନର ଜୂଥ|
ନାନା ବରନ ସକଲ ଦିସି ଦେଖିଅ କୀସ ବରୁଥ||21||