चौपाई
ଅସ କହି କରତ ଦଂଡବତ ଦେଖା| ତୁରତ ଉଠେ ପ୍ରଭୁ ହରଷ ବିସେଷା||
ଦୀନ ବଚନ ସୁନି ପ୍ରଭୁ ମନ ଭାବା| ଭୁଜ ବିସାଲ ଗହି ହୃଦଯଲଗାବା||
ଅନୁଜ ସହିତ ମିଲି ଢିଗ ବୈଠାରୀ| ବୋଲେ ବଚନ ଭଗତ ଭଯହାରୀ||
କହୁ ଲଂକେସ ସହିତ ପରିବାରା| କୁସଲ କୁଠାହର ବାସ ତୁମ୍ହାରା||
ଖଲ ମଂଡଲୀଂ ବସହୁ ଦିନୁ ରାତୀ| ସଖା ଧରମ ନିବହଇ କେହି ଭାୀ||
ମୈଂ ଜାନଉତୁମ୍ହାରି ସବ ରୀତୀ| ଅତି ନଯ ନିପୁନ ନ ଭାବ ଅନୀତୀ||
ବରୁ ଭଲ ବାସ ନରକ କର ତାତା| ଦୁଷ୍ଟ ସଂଗ ଜନି ଦେଇ ବିଧାତା||
ଅବ ପଦ ଦେଖି କୁସଲ ରଘୁରାଯା| ଜୌଂ ତୁମ୍ହ କୀନ୍ହ ଜାନି ଜନ ଦାଯା||
दोहा/सोरठा
ତବ ଲଗି କୁସଲ ନ ଜୀବ କହୁସପନେହୁମନ ବିଶ୍ରାମ|
ଜବ ଲଗି ଭଜତ ନ ରାମ କହୁସୋକ ଧାମ ତଜି କାମ||46||