चौपाई
ମହିଷ ଖାଇ କରି ମଦିରା ପାନା| ଗର୍ଜା ବଜ୍ରାଘାତ ସମାନା||
କୁଂଭକରନ ଦୁର୍ମଦ ରନ ରଂଗା| ଚଲା ଦୁର୍ଗ ତଜି ସେନ ନ ସଂଗା||
ଦେଖି ବିଭୀଷନୁ ଆଗେଂ ଆଯଉ| ପରେଉ ଚରନ ନିଜ ନାମ ସୁନାଯଉ||
ଅନୁଜ ଉଠାଇ ହୃଦଯତେହି ଲାଯୋ| ରଘୁପତି ଭକ୍ତ ଜାନି ମନ ଭାଯୋ||
ତାତ ଲାତ ରାବନ ମୋହି ମାରା| କହତ ପରମ ହିତ ମଂତ୍ର ବିଚାରା||
ତେହିଂ ଗଲାନି ରଘୁପତି ପହିଂ ଆଯଉ ଦେଖି ଦୀନ ପ୍ରଭୁ କେ ମନ ଭାଯଉ|
ସୁନୁ ସୁତ ଭଯଉ କାଲବସ ରାବନ| ସୋ କି ମାନ ଅବ ପରମ ସିଖାବନ||
ଧନ୍ଯ ଧନ୍ଯ ତୈଂ ଧନ୍ଯ ବିଭୀଷନ| ଭଯହୁ ତାତ ନିସିଚର କୁଲ ଭୂଷନ||
ବଂଧୁ ବଂସ ତୈଂ କୀନ୍ହ ଉଜାଗର| ଭଜେହୁ ରାମ ସୋଭା ସୁଖ ସାଗର||
छंद
ଧରି କୁଧର ଖଂଡ ପ୍ରଚଂଡ କର୍କଟ ଭାଲୁ ଗଢ଼ ପର ଡାରହୀଂ|
ଝପଟହିଂ ଚରନ ଗହି ପଟକି ମହି ଭଜି ଚଲତ ବହୁରି ପଚାରହୀଂ||
ଅତି ତରଲ ତରୁନ ପ୍ରତାପ ତରପହିଂ ତମକି ଗଢ଼ ଚଢ଼ି ଚଢ଼ି ଗଏ|
କପି ଭାଲୁ ଚଢ଼ି ମଂଦିରନ୍ହ ଜହତହରାମ ଜସୁ ଗାବତ ଭଏ||
ଢାହେ ମହୀଧର ସିଖର କୋଟିନ୍ହ ବିବିଧ ବିଧି ଗୋଲା ଚଲେ|
ଘହରାତ ଜିମି ପବିପାତ ଗର୍ଜତ ଜନୁ ପ୍ରଲଯ କେ ବାଦଲେ||
ମର୍କଟ ବିକଟ ଭଟ ଜୁଟତ କଟତ ନ ଲଟତ ତନ ଜର୍ଜର ଭଏ|
ଗହି ସୈଲ ତେହି ଗଢ଼ ପର ଚଲାବହିଂ ଜହସୋ ତହନିସିଚର ହଏ||
दोहा/सोरठा
ବଚନ କର୍ମ ମନ କପଟ ତଜି ଭଜେହୁ ରାମ ରନଧୀର|
ଜାହୁ ନ ନିଜ ପର ସୂଝ ମୋହି ଭଯଉକାଲବସ ବୀର| 64||