चौपाई
ବିସରେ ଗୃହ ସପନେହୁସୁଧି ନାହୀଂ| ଜିମି ପରଦ୍ରୋହ ସଂତ ମନ ମାହୀ||
ତବ ରଘୁପତି ସବ ସଖା ବୋଲାଏ| ଆଇ ସବନ୍ହି ସାଦର ସିରୁ ନାଏ||
ପରମ ପ୍ରୀତି ସମୀପ ବୈଠାରେ| ଭଗତ ସୁଖଦ ମୃଦୁ ବଚନ ଉଚାରେ||
ତୁମ୍ହ ଅତି କୀନ୍ହ ମୋରି ସେବକାଈ| ମୁଖ ପର କେହି ବିଧି କରୌଂ ବଡ଼ାଈ||
ତାତେ ମୋହି ତୁମ୍ହ ଅତି ପ୍ରିଯ ଲାଗେ| ମମ ହିତ ଲାଗି ଭବନ ସୁଖ ତ୍ଯାଗେ||
ଅନୁଜ ରାଜ ସଂପତି ବୈଦେହୀ| ଦେହ ଗେହ ପରିବାର ସନେହୀ||
ସବ ମମ ପ୍ରିଯ ନହିଂ ତୁମ୍ହହି ସମାନା| ମୃଷା ନ କହଉମୋର ଯହ ବାନା||
ସବ କେ ପ୍ରିଯ ସେବକ ଯହ ନୀତୀ| ମୋରେଂ ଅଧିକ ଦାସ ପର ପ୍ରୀତୀ||
दोहा/सोरठा
ଅବ ଗୃହ ଜାହୁ ସଖା ସବ ଭଜେହୁ ମୋହି ଦୃଢ଼ ନେମ|
ସଦା ସର୍ବଗତ ସର୍ବହିତ ଜାନି କରେହୁ ଅତି ପ୍ରେମ||16||