चौपाई
ସୁନହୁ ତାତ ଯହ ଅକଥ କହାନୀ| ସମୁଝତ ବନଇ ନ ଜାଇ ବଖାନୀ||
ଈସ୍ବର ଅଂସ ଜୀବ ଅବିନାସୀ| ଚେତନ ଅମଲ ସହଜ ସୁଖ ରାସୀ||
ସୋ ମାଯାବସ ଭଯଉ ଗୋସାଈଂ| ବ୍ଯୋ କୀର ମରକଟ କୀ ନାଈ||
ଜଡ଼ ଚେତନହି ଗ୍ରଂଥି ପରି ଗଈ| ଜଦପି ମୃଷା ଛୂଟତ କଠିନଈ||
ତବ ତେ ଜୀବ ଭଯଉ ସଂସାରୀ| ଛୂଟ ନ ଗ୍ରଂଥି ନ ହୋଇ ସୁଖାରୀ||
ଶ୍ରୁତି ପୁରାନ ବହୁ କହେଉ ଉପାଈ| ଛୂଟ ନ ଅଧିକ ଅଧିକ ଅରୁଝାଈ||
ଜୀବ ହୃଦଯତମ ମୋହ ବିସେଷୀ| ଗ୍ରଂଥି ଛୂଟ କିମି ପରଇ ନ ଦେଖୀ||
ଅସ ସଂଜୋଗ ଈସ ଜବ କରଈ| ତବହୁକଦାଚିତ ସୋ ନିରୁଅରଈ||
ସାତ୍ତ୍ବିକ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଧେନୁ ସୁହାଈ| ଜୌଂ ହରି କୃପାହୃଦଯବସ ଆଈ||
ଜପ ତପ ବ୍ରତ ଜମ ନିଯମ ଅପାରା| ଜେ ଶ୍ରୁତି କହ ସୁଭ ଧର୍ମ ଅଚାରା||
ତେଇ ତୃନ ହରିତ ଚରୈ ଜବ ଗାଈ| ଭାବ ବଚ୍ଛ ସିସୁ ପାଇ ପେନ୍ହାଈ||
ନୋଇ ନିବୃତ୍ତି ପାତ୍ର ବିସ୍ବାସା| ନିର୍ମଲ ମନ ଅହୀର ନିଜ ଦାସା||
ପରମ ଧର୍ମମଯ ପଯ ଦୁହି ଭାଈ| ଅବଟୈ ଅନଲ ଅକାମ ବିହାଈ||
ତୋଷ ମରୁତ ତବ ଛମାଜୁଡ଼ାବୈ| ଧୃତି ସମ ଜାବନୁ ଦେଇ ଜମାବୈ||
ମୁଦିତାମଥୈଂ ବିଚାର ମଥାନୀ| ଦମ ଅଧାର ରଜୁ ସତ୍ଯ ସୁବାନୀ||
ତବ ମଥି କାଢ଼ି ଲେଇ ନବନୀତା| ବିମଲ ବିରାଗ ସୁଭଗ ସୁପୁନୀତା||

दोहा/सोरठा
ଜୋଗ ଅଗିନି କରି ପ୍ରଗଟ ତବ କର୍ମ ସୁଭାସୁଭ ଲାଇ|
ବୁଦ୍ଧି ସିରାବୈଂ ଗ୍ଯାନ ଘୃତ ମମତା ମଲ ଜରି ଜାଇ||117(କ)||
ତବ ବିଗ୍ଯାନରୂପିନି ବୁଦ୍ଧି ବିସଦ ଘୃତ ପାଇ|
ଚିତ୍ତ ଦିଆ ଭରି ଧରୈ ଦୃଢ଼ ସମତା ଦିଅଟି ବନାଇ||117(ଖ)||
ତୀନି ଅବସ୍ଥା ତୀନି ଗୁନ ତେହି କପାସ ତେଂ କାଢ଼ି|
ତୂଲ ତୁରୀଯ ସାରି ପୁନି ବାତୀ କରୈ ସୁଗାଢ଼ି||117(ଗ)||
ଏହି ବିଧି ଲେସୈ ଦୀପ ତେଜ ରାସି ବିଗ୍ଯାନମଯ||
ଜାତହିଂ ଜାସୁ ସମୀପ ଜରହିଂ ମଦାଦିକ ସଲଭ ସବ||117(ଘ)||