चौपाई
ਮਜ੍ਜਨ ਫਲ ਪੇਖਿਅ ਤਤਕਾਲਾ। ਕਾਕ ਹੋਹਿਂ ਪਿਕ ਬਕਉ ਮਰਾਲਾ।।
ਸੁਨਿ ਆਚਰਜ ਕਰੈ ਜਨਿ ਕੋਈ। ਸਤਸਂਗਤਿ ਮਹਿਮਾ ਨਹਿਂ ਗੋਈ।।
ਬਾਲਮੀਕ ਨਾਰਦ ਘਟਜੋਨੀ। ਨਿਜ ਨਿਜ ਮੁਖਨਿ ਕਹੀ ਨਿਜ ਹੋਨੀ।।
ਜਲਚਰ ਥਲਚਰ ਨਭਚਰ ਨਾਨਾ। ਜੇ ਜਡ਼ ਚੇਤਨ ਜੀਵ ਜਹਾਨਾ।।
ਮਤਿ ਕੀਰਤਿ ਗਤਿ ਭੂਤਿ ਭਲਾਈ। ਜਬ ਜੇਹਿਂ ਜਤਨ ਜਹਾਜੇਹਿਂ ਪਾਈ।।
ਸੋ ਜਾਨਬ ਸਤਸਂਗ ਪ੍ਰਭਾਊ। ਲੋਕਹੁਬੇਦ ਨ ਆਨ ਉਪਾਊ।।
ਬਿਨੁ ਸਤਸਂਗ ਬਿਬੇਕ ਨ ਹੋਈ। ਰਾਮ ਕਰਿਪਾ ਬਿਨੁ ਸੁਲਭ ਨ ਸੋਈ।।
ਸਤਸਂਗਤ ਮੁਦ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ। ਸੋਇ ਫਲ ਸਿਧਿ ਸਬ ਸਾਧਨ ਫੂਲਾ।।
ਸਠ ਸੁਧਰਹਿਂ ਸਤਸਂਗਤਿ ਪਾਈ। ਪਾਰਸ ਪਰਸ ਕੁਧਾਤ ਸੁਹਾਈ।।
ਬਿਧਿ ਬਸ ਸੁਜਨ ਕੁਸਂਗਤ ਪਰਹੀਂ। ਫਨਿ ਮਨਿ ਸਮ ਨਿਜ ਗੁਨ ਅਨੁਸਰਹੀਂ।।
ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਹਰ ਕਬਿ ਕੋਬਿਦ ਬਾਨੀ। ਕਹਤ ਸਾਧੁ ਮਹਿਮਾ ਸਕੁਚਾਨੀ।।
ਸੋ ਮੋ ਸਨ ਕਹਿ ਜਾਤ ਨ ਕੈਸੇਂ। ਸਾਕ ਬਨਿਕ ਮਨਿ ਗੁਨ ਗਨ ਜੈਸੇਂ।।

दोहा/सोरठा
ਬਂਦਉਸਂਤ ਸਮਾਨ ਚਿਤ ਹਿਤ ਅਨਹਿਤ ਨਹਿਂ ਕੋਇ।
ਅਂਜਲਿ ਗਤ ਸੁਭ ਸੁਮਨ ਜਿਮਿ ਸਮ ਸੁਗਂਧ ਕਰ ਦੋਇ।।3ਕ।।
ਸਂਤ ਸਰਲ ਚਿਤ ਜਗਤ ਹਿਤ ਜਾਨਿ ਸੁਭਾਉ ਸਨੇਹੁ।
ਬਾਲਬਿਨਯ ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਕਰਿਪਾ ਰਾਮ ਚਰਨ ਰਤਿ ਦੇਹੁ।।3ਖ।।