चौपाई
ਆਕਰ ਚਾਰਿ ਲਾਖ ਚੌਰਾਸੀ। ਜਾਤਿ ਜੀਵ ਜਲ ਥਲ ਨਭ ਬਾਸੀ।।
ਸੀਯ ਰਾਮਮਯ ਸਬ ਜਗ ਜਾਨੀ। ਕਰਉਪ੍ਰਨਾਮ ਜੋਰਿ ਜੁਗ ਪਾਨੀ।।
ਜਾਨਿ ਕਰਿਪਾਕਰ ਕਿਂਕਰ ਮੋਹੂ। ਸਬ ਮਿਲਿ ਕਰਹੁ ਛਾਡ਼ਿ ਛਲ ਛੋਹੂ।।
ਨਿਜ ਬੁਧਿ ਬਲ ਭਰੋਸ ਮੋਹਿ ਨਾਹੀਂ। ਤਾਤੇਂ ਬਿਨਯ ਕਰਉਸਬ ਪਾਹੀ।।
ਕਰਨ ਚਹਉਰਘੁਪਤਿ ਗੁਨ ਗਾਹਾ। ਲਘੁ ਮਤਿ ਮੋਰਿ ਚਰਿਤ ਅਵਗਾਹਾ।।
ਸੂਝ ਨ ਏਕਉ ਅਂਗ ਉਪਾਊ। ਮਨ ਮਤਿ ਰਂਕ ਮਨੋਰਥ ਰਾਊ।।
ਮਤਿ ਅਤਿ ਨੀਚ ਊਿ ਰੁਚਿ ਆਛੀ। ਚਹਿਅ ਅਮਿਅ ਜਗ ਜੁਰਇ ਨ ਛਾਛੀ।।
ਛਮਿਹਹਿਂ ਸਜ੍ਜਨ ਮੋਰਿ ਢਿਠਾਈ। ਸੁਨਿਹਹਿਂ ਬਾਲਬਚਨ ਮਨ ਲਾਈ।।
ਜੌ ਬਾਲਕ ਕਹ ਤੋਤਰਿ ਬਾਤਾ। ਸੁਨਹਿਂ ਮੁਦਿਤ ਮਨ ਪਿਤੁ ਅਰੁ ਮਾਤਾ।।
ਹਿਹਹਿ ਕੂਰ ਕੁਟਿਲ ਕੁਬਿਚਾਰੀ। ਜੇ ਪਰ ਦੂਸ਼ਨ ਭੂਸ਼ਨਧਾਰੀ।।
ਨਿਜ ਕਵਿਤ ਕੇਹਿ ਲਾਗ ਨ ਨੀਕਾ। ਸਰਸ ਹੋਉ ਅਥਵਾ ਅਤਿ ਫੀਕਾ।।
ਜੇ ਪਰ ਭਨਿਤਿ ਸੁਨਤ ਹਰਸ਼ਾਹੀ। ਤੇ ਬਰ ਪੁਰੁਸ਼ ਬਹੁਤ ਜਗ ਨਾਹੀਂ।।
ਜਗ ਬਹੁ ਨਰ ਸਰ ਸਰਿ ਸਮ ਭਾਈ। ਜੇ ਨਿਜ ਬਾਢ਼ਿ ਬਢ਼ਹਿਂ ਜਲ ਪਾਈ।।
ਸਜ੍ਜਨ ਸਕਰਿਤ ਸਿਂਧੁ ਸਮ ਕੋਈ। ਦੇਖਿ ਪੂਰ ਬਿਧੁ ਬਾਢ਼ਇ ਜੋਈ।।

दोहा/सोरठा
ਭਾਗ ਛੋਟ ਅਭਿਲਾਸ਼ੁ ਬਡ਼ ਕਰਉਏਕ ਬਿਸ੍ਵਾਸ।
ਪੈਹਹਿਂ ਸੁਖ ਸੁਨਿ ਸੁਜਨ ਸਬ ਖਲ ਕਰਹਹਿਂ ਉਪਹਾਸ।।8।।