चौपाई
ਨਾਥ ਏਕ ਸਂਸਉ ਬਡ਼ ਮੋਰੇਂ। ਕਰਗਤ ਬੇਦਤਤ੍ਵ ਸਬੁ ਤੋਰੇਂ।।
ਕਹਤ ਸੋ ਮੋਹਿ ਲਾਗਤ ਭਯ ਲਾਜਾ। ਜੌ ਨ ਕਹਉਬਡ਼ ਹੋਇ ਅਕਾਜਾ।।
ਏਹਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਰਿ ਮਾਘ ਨਹਾਹੀਂ। ਪੁਨਿ ਸਬ ਨਿਜ ਨਿਜ ਆਸ਼੍ਰਮ ਜਾਹੀਂ।।
ਪ੍ਰਤਿ ਸਂਬਤ ਅਤਿ ਹੋਇ ਅਨਂਦਾ। ਮਕਰ ਮਜ੍ਜਿ ਗਵਨਹਿਂ ਮੁਨਿਬਰਿਂਦਾ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਭਰਿ ਮਕਰ ਨਹਾਏ। ਸਬ ਮੁਨੀਸ ਆਸ਼੍ਰਮਨ੍ਹ ਸਿਧਾਏ।।
ਜਗਬਾਲਿਕ ਮੁਨਿ ਪਰਮ ਬਿਬੇਕੀ। ਭਰਵ੍ਦਾਜ ਰਾਖੇ ਪਦ ਟੇਕੀ।।
ਸਾਦਰ ਚਰਨ ਸਰੋਜ ਪਖਾਰੇ। ਅਤਿ ਪੁਨੀਤ ਆਸਨ ਬੈਠਾਰੇ।।
ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਮੁਨਿ ਸੁਜਸ ਬਖਾਨੀ। ਬੋਲੇ ਅਤਿ ਪੁਨੀਤ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।

दोहा/सोरठा
ਸਂਤ ਕਹਹਿ ਅਸਿ ਨੀਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪੁਰਾਨ ਮੁਨਿ ਗਾਵ।
ਹੋਇ ਨ ਬਿਮਲ ਬਿਬੇਕ ਉਰ ਗੁਰ ਸਨ ਕਿਏਦੁਰਾਵ।।45।।