चौपाई
ਬਰਸ਼ ਸਹਸ ਦਸ ਤ੍ਯਾਗੇਉ ਸੋਊ। ਠਾਢ਼ੇ ਰਹੇ ਏਕ ਪਦ ਦੋਊ।।
ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਤਪ ਦੇਖਿ ਅਪਾਰਾ। ਮਨੁ ਸਮੀਪ ਆਏ ਬਹੁ ਬਾਰਾ।।
ਮਾਗਹੁ ਬਰ ਬਹੁ ਭਾਿ ਲੋਭਾਏ। ਪਰਮ ਧੀਰ ਨਹਿਂ ਚਲਹਿਂ ਚਲਾਏ।।
ਅਸ੍ਥਿਮਾਤ੍ਰ ਹੋਇ ਰਹੇ ਸਰੀਰਾ। ਤਦਪਿ ਮਨਾਗ ਮਨਹਿਂ ਨਹਿਂ ਪੀਰਾ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਸਰ੍ਬਗ੍ਯ ਦਾਸ ਨਿਜ ਜਾਨੀ। ਗਤਿ ਅਨਨ੍ਯ ਤਾਪਸ ਨਰਿਪ ਰਾਨੀ।।
ਮਾਗੁ ਮਾਗੁ ਬਰੁ ਭੈ ਨਭ ਬਾਨੀ। ਪਰਮ ਗਭੀਰ ਕਰਿਪਾਮਰਿਤ ਸਾਨੀ।।
ਮਰਿਤਕ ਜਿਆਵਨਿ ਗਿਰਾ ਸੁਹਾਈ। ਸ਼੍ਰਬਨ ਰਂਧ੍ਰ ਹੋਇ ਉਰ ਜਬ ਆਈ।।
ਹ੍ਰਸ਼੍ਟਪੁਸ਼੍ਟ ਤਨ ਭਏ ਸੁਹਾਏ। ਮਾਨਹੁਅਬਹਿਂ ਭਵਨ ਤੇ ਆਏ।।

दोहा/सोरठा
ਸ਼੍ਰਵਨ ਸੁਧਾ ਸਮ ਬਚਨ ਸੁਨਿ ਪੁਲਕ ਪ੍ਰਫੁਲ੍ਲਿਤ ਗਾਤ।
ਬੋਲੇ ਮਨੁ ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਪ੍ਰੇਮ ਨ ਹਰਿਦਯਸਮਾਤ।।145।।