चौपाई
ਉਠੇ ਲਖਨੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਵਤ ਜਾਨੀ। ਕਹਿ ਸਚਿਵਹਿ ਸੋਵਨ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਕਛੁਕ ਦੂਰ ਸਜਿ ਬਾਨ ਸਰਾਸਨ। ਜਾਗਨ ਲਗੇ ਬੈਠਿ ਬੀਰਾਸਨ।।
ਗੁ ਬੋਲਾਇ ਪਾਹਰੂ ਪ੍ਰਤੀਤੀ। ਠਾਵਠਾ ਰਾਖੇ ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤੀ।।
ਆਪੁ ਲਖਨ ਪਹਿਂ ਬੈਠੇਉ ਜਾਈ। ਕਟਿ ਭਾਥੀ ਸਰ ਚਾਪ ਚਢ਼ਾਈ।।
ਸੋਵਤ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਨਿਹਾਰਿ ਨਿਸ਼ਾਦੂ। ਭਯਉ ਪ੍ਰੇਮ ਬਸ ਹ੍ਦਯਬਿਸ਼ਾਦੂ।।
ਤਨੁ ਪੁਲਕਿਤ ਜਲੁ ਲੋਚਨ ਬਹਈ। ਬਚਨ ਸਪ੍ਰੇਮ ਲਖਨ ਸਨ ਕਹਈ।।
ਭੂਪਤਿ ਭਵਨ ਸੁਭਾਯਸੁਹਾਵਾ। ਸੁਰਪਤਿ ਸਦਨੁ ਨ ਪਟਤਰ ਪਾਵਾ।।
ਮਨਿਮਯ ਰਚਿਤ ਚਾਰੁ ਚੌਬਾਰੇ। ਜਨੁ ਰਤਿਪਤਿ ਨਿਜ ਹਾਥ ਸਾਰੇ।।

दोहा/सोरठा
ਸੁਚਿ ਸੁਬਿਚਿਤ੍ਰ ਸੁਭੋਗਮਯ ਸੁਮਨ ਸੁਗਂਧ ਸੁਬਾਸ।
ਪਲ ਮਂਜੁ ਮਨਿਦੀਪ ਜਹਸਬ ਬਿਧਿ ਸਕਲ ਸੁਪਾਸ।।90।।