चौपाई
ਮੋਹਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੀਨ੍ਹ ਗੁਰ ਨੀਕਾ। ਪ੍ਰਜਾ ਸਚਿਵ ਸਂਮਤ ਸਬਹੀ ਕਾ।।
ਮਾਤੁ ਉਚਿਤ ਧਰਿ ਆਯਸੁ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਅਵਸਿ ਸੀਸ ਧਰਿ ਚਾਹਉਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਗੁਰ ਪਿਤੁ ਮਾਤੁ ਸ੍ਵਾਮਿ ਹਿਤ ਬਾਨੀ। ਸੁਨਿ ਮਨ ਮੁਦਿਤ ਕਰਿਅ ਭਲਿ ਜਾਨੀ।।
ਉਚਿਤ ਕਿ ਅਨੁਚਿਤ ਕਿਏਬਿਚਾਰੂ। ਧਰਮੁ ਜਾਇ ਸਿਰ ਪਾਤਕ ਭਾਰੂ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਤੌ ਦੇਹੁ ਸਰਲ ਸਿਖ ਸੋਈ। ਜੋ ਆਚਰਤ ਮੋਰ ਭਲ ਹੋਈ।।
ਜਦ੍ਯਪਿ ਯਹ ਸਮੁਝਤ ਹਉਨੀਕੇਂ। ਤਦਪਿ ਹੋਤ ਪਰਿਤੋਸ਼ੁ ਨ ਜੀ ਕੇਂ।।
ਅਬ ਤੁਮ੍ਹ ਬਿਨਯ ਮੋਰਿ ਸੁਨਿ ਲੇਹੂ। ਮੋਹਿ ਅਨੁਹਰਤ ਸਿਖਾਵਨੁ ਦੇਹੂ।।
ਊਤਰੁ ਦੇਉਛਮਬ ਅਪਰਾਧੂ। ਦੁਖਿਤ ਦੋਸ਼ ਗੁਨ ਗਨਹਿਂ ਨ ਸਾਧੂ।।

दोहा/सोरठा
ਪਿਤੁ ਸੁਰਪੁਰ ਸਿਯ ਰਾਮੁ ਬਨ ਕਰਨ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਰਾਜੁ।
ਏਹਿ ਤੇਂ ਜਾਨਹੁ ਮੋਰ ਹਿਤ ਕੈ ਆਪਨ ਬਡ਼ ਕਾਜੁ।।177।।