चौपाई
ਲਖਿ ਸਬ ਬਿਧਿ ਗੁਰ ਸ੍ਵਾਮਿ ਸਨੇਹੂ। ਮਿਟੇਉ ਛੋਭੁ ਨਹਿਂ ਮਨ ਸਂਦੇਹੂ।।
ਅਬ ਕਰੁਨਾਕਰ ਕੀਜਿਅ ਸੋਈ। ਜਨ ਹਿਤ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤ ਛੋਭੁ ਨ ਹੋਈ।।
ਜੋ ਸੇਵਕੁ ਸਾਹਿਬਹਿ ਸੋਚੀ। ਨਿਜ ਹਿਤ ਚਹਇ ਤਾਸੁ ਮਤਿ ਪੋਚੀ।।
ਸੇਵਕ ਹਿਤ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵਕਾਈ। ਕਰੈ ਸਕਲ ਸੁਖ ਲੋਭ ਬਿਹਾਈ।।
ਸ੍ਵਾਰਥੁ ਨਾਥ ਫਿਰੇਂ ਸਬਹੀ ਕਾ। ਕਿਏਰਜਾਇ ਕੋਟਿ ਬਿਧਿ ਨੀਕਾ।।
ਯਹ ਸ੍ਵਾਰਥ ਪਰਮਾਰਥ ਸਾਰੁ। ਸਕਲ ਸੁਕਰਿਤ ਫਲ ਸੁਗਤਿ ਸਿਂਗਾਰੁ।।
ਦੇਵ ਏਕ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਮੋਰੀ। ਉਚਿਤ ਹੋਇ ਤਸ ਕਰਬ ਬਹੋਰੀ।।
ਤਿਲਕ ਸਮਾਜੁ ਸਾਜਿ ਸਬੁ ਆਨਾ। ਕਰਿਅ ਸੁਫਲ ਪ੍ਰਭੁ ਜੌਂ ਮਨੁ ਮਾਨਾ।।

दोहा/सोरठा
ਸਾਨੁਜ ਪਠਇਅ ਮੋਹਿ ਬਨ ਕੀਜਿਅ ਸਬਹਿ ਸਨਾਥ।
ਨਤਰੁ ਫੇਰਿਅਹਿਂ ਬਂਧੁ ਦੋਉ ਨਾਥ ਚਲੌਂ ਮੈਂ ਸਾਥ।।268।।