चौपाई
ਭਗਤਿ ਜੋਗ ਸੁਨਿ ਅਤਿ ਸੁਖ ਪਾਵਾ। ਲਛਿਮਨ ਪ੍ਰਭੁ ਚਰਨਨ੍ਹਿ ਸਿਰੁ ਨਾਵਾ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਗਏ ਕਛੁਕ ਦਿਨ ਬੀਤੀ। ਕਹਤ ਬਿਰਾਗ ਗ੍ਯਾਨ ਗੁਨ ਨੀਤੀ।।
ਸੂਪਨਖਾ ਰਾਵਨ ਕੈ ਬਹਿਨੀ। ਦੁਸ਼੍ਟ ਹਰਿਦਯ ਦਾਰੁਨ ਜਸ ਅਹਿਨੀ।।
ਪਂਚਬਟੀ ਸੋ ਗਇ ਏਕ ਬਾਰਾ। ਦੇਖਿ ਬਿਕਲ ਭਇ ਜੁਗਲ ਕੁਮਾਰਾ।।
ਭ੍ਰਾਤਾ ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰ ਉਰਗਾਰੀ। ਪੁਰੁਸ਼ ਮਨੋਹਰ ਨਿਰਖਤ ਨਾਰੀ।।
ਹੋਇ ਬਿਕਲ ਸਕ ਮਨਹਿ ਨ ਰੋਕੀ। ਜਿਮਿ ਰਬਿਮਨਿ ਦ੍ਰਵ ਰਬਿਹਿ ਬਿਲੋਕੀ।।
ਰੁਚਿਰ ਰੁਪ ਧਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਹਿਂ ਜਾਈ। ਬੋਲੀ ਬਚਨ ਬਹੁਤ ਮੁਸੁਕਾਈ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਸਮ ਪੁਰੁਸ਼ ਨ ਮੋ ਸਮ ਨਾਰੀ। ਯਹ ਸੋਗ ਬਿਧਿ ਰਚਾ ਬਿਚਾਰੀ।।
ਮਮ ਅਨੁਰੂਪ ਪੁਰੁਸ਼ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਦੇਖੇਉਖੋਜਿ ਲੋਕ ਤਿਹੁ ਨਾਹੀਂ।।
ਤਾਤੇ ਅਬ ਲਗਿ ਰਹਿਉਕੁਮਾਰੀ। ਮਨੁ ਮਾਨਾ ਕਛੁ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਨਿਹਾਰੀ।।
ਸੀਤਹਿ ਚਿਤਇ ਕਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਬਾਤਾ। ਅਹਇ ਕੁਆਰ ਮੋਰ ਲਘੁ ਭ੍ਰਾਤਾ।।
ਗਇ ਲਛਿਮਨ ਰਿਪੁ ਭਗਿਨੀ ਜਾਨੀ। ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਲੋਕਿ ਬੋਲੇ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਸੁਂਦਰਿ ਸੁਨੁ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹ ਕਰ ਦਾਸਾ। ਪਰਾਧੀਨ ਨਹਿਂ ਤੋਰ ਸੁਪਾਸਾ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਸਮਰ੍ਥ ਕੋਸਲਪੁਰ ਰਾਜਾ। ਜੋ ਕਛੁ ਕਰਹਿਂ ਉਨਹਿ ਸਬ ਛਾਜਾ।।
ਸੇਵਕ ਸੁਖ ਚਹ ਮਾਨ ਭਿਖਾਰੀ। ਬ੍ਯਸਨੀ ਧਨ ਸੁਭ ਗਤਿ ਬਿਭਿਚਾਰੀ।।
ਲੋਭੀ ਜਸੁ ਚਹ ਚਾਰ ਗੁਮਾਨੀ। ਨਭ ਦੁਹਿ ਦੂਧ ਚਹਤ ਏ ਪ੍ਰਾਨੀ।।
ਪੁਨਿ ਫਿਰਿ ਰਾਮ ਨਿਕਟ ਸੋ ਆਈ। ਪ੍ਰਭੁ ਲਛਿਮਨ ਪਹਿਂ ਬਹੁਰਿ ਪਠਾਈ।।
ਲਛਿਮਨ ਕਹਾ ਤੋਹਿ ਸੋ ਬਰਈ। ਜੋ ਤਰਿਨ ਤੋਰਿ ਲਾਜ ਪਰਿਹਰਈ।।
ਤਬ ਖਿਸਿਆਨਿ ਰਾਮ ਪਹਿਂ ਗਈ। ਰੂਪ ਭਯਂਕਰ ਪ੍ਰਗਟਤ ਭਈ।।
ਸੀਤਹਿ ਸਭਯ ਦੇਖਿ ਰਘੁਰਾਈ। ਕਹਾ ਅਨੁਜ ਸਨ ਸਯਨ ਬੁਝਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਲਛਿਮਨ ਅਤਿ ਲਾਘਵਸੋ ਨਾਕ ਕਾਨ ਬਿਨੁ ਕੀਨ੍ਹਿ।
ਤਾਕੇ ਕਰ ਰਾਵਨ ਕਹਮਨੌ ਚੁਨੌਤੀ ਦੀਨ੍ਹਿ।।17।।