चौपाई
ਨਿਸਿਚਰਿ ਏਕ ਸਿਂਧੁ ਮਹੁਰਹਈ। ਕਰਿ ਮਾਯਾ ਨਭੁ ਕੇ ਖਗ ਗਹਈ।।
ਜੀਵ ਜਂਤੁ ਜੇ ਗਗਨ ਉਡ਼ਾਹੀਂ। ਜਲ ਬਿਲੋਕਿ ਤਿਨ੍ਹ ਕੈ ਪਰਿਛਾਹੀਂ।।
ਗਹਇ ਛਾਹਸਕ ਸੋ ਨ ਉਡ਼ਾਈ। ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸਦਾ ਗਗਨਚਰ ਖਾਈ।।
ਸੋਇ ਛਲ ਹਨੂਮਾਨ ਕਹਕੀਨ੍ਹਾ। ਤਾਸੁ ਕਪਟੁ ਕਪਿ ਤੁਰਤਹਿਂ ਚੀਨ੍ਹਾ।।
ਤਾਹਿ ਮਾਰਿ ਮਾਰੁਤਸੁਤ ਬੀਰਾ। ਬਾਰਿਧਿ ਪਾਰ ਗਯਉ ਮਤਿਧੀਰਾ।।
ਤਹਾਜਾਇ ਦੇਖੀ ਬਨ ਸੋਭਾ। ਗੁਂਜਤ ਚਂਚਰੀਕ ਮਧੁ ਲੋਭਾ।।
ਨਾਨਾ ਤਰੁ ਫਲ ਫੂਲ ਸੁਹਾਏ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਬਰਿਂਦ ਦੇਖਿ ਮਨ ਭਾਏ।।
ਸੈਲ ਬਿਸਾਲ ਦੇਖਿ ਏਕ ਆਗੇਂ। ਤਾ ਪਰ ਧਾਇ ਚਢੇਉ ਭਯ ਤ੍ਯਾਗੇਂ।।
ਉਮਾ ਨ ਕਛੁ ਕਪਿ ਕੈ ਅਧਿਕਾਈ। ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਤਾਪ ਜੋ ਕਾਲਹਿ ਖਾਈ।।
ਗਿਰਿ ਪਰ ਚਢਿ ਲਂਕਾ ਤੇਹਿਂ ਦੇਖੀ। ਕਹਿ ਨ ਜਾਇ ਅਤਿ ਦੁਰ੍ਗ ਬਿਸੇਸ਼ੀ।।
ਅਤਿ ਉਤਂਗ ਜਲਨਿਧਿ ਚਹੁ ਪਾਸਾ। ਕਨਕ ਕੋਟ ਕਰ ਪਰਮ ਪ੍ਰਕਾਸਾ।।
ਬਨ ਬਾਗ ਉਪਬਨ ਬਾਟਿਕਾ ਸਰ ਕੂਪ ਬਾਪੀਂ ਸੋਹਹੀਂ।
ਨਰ ਨਾਗ ਸੁਰ ਗਂਧਰ੍ਬ ਕਨ੍ਯਾ ਰੂਪ ਮੁਨਿ ਮਨ ਮੋਹਹੀਂ।।
ਕਹੁਮਾਲ ਦੇਹ ਬਿਸਾਲ ਸੈਲ ਸਮਾਨ ਅਤਿਬਲ ਗਰ੍ਜਹੀਂ।
ਨਾਨਾ ਅਖਾਰੇਨ੍ਹ ਭਿਰਹਿਂ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਏਕ ਏਕਨ੍ਹ ਤਰ੍ਜਹੀਂ।।2।।
ਕਰਿ ਜਤਨ ਭਟ ਕੋਟਿਨ੍ਹ ਬਿਕਟ ਤਨ ਨਗਰ ਚਹੁਦਿਸਿ ਰਚ੍ਛਹੀਂ।
ਕਹੁਮਹਿਸ਼ ਮਾਨਸ਼ੁ ਧੇਨੁ ਖਰ ਅਜ ਖਲ ਨਿਸਾਚਰ ਭਚ੍ਛਹੀਂ।।
ਏਹਿ ਲਾਗਿ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਇਨ੍ਹ ਕੀ ਕਥਾ ਕਛੁ ਏਕ ਹੈ ਕਹੀ।
ਰਘੁਬੀਰ ਸਰ ਤੀਰਥ ਸਰੀਰਨ੍ਹਿ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਤਿ ਪੈਹਹਿਂ ਸਹੀ।।3।।
छंद
ਕਨਕ ਕੋਟ ਬਿਚਿਤ੍ਰ ਮਨਿ ਕਰਿਤ ਸੁਂਦਰਾਯਤਨਾ ਘਨਾ।
ਚਉਹਟ੍ਟ ਹਟ੍ਟ ਸੁਬਟ੍ਟ ਬੀਥੀਂ ਚਾਰੁ ਪੁਰ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਬਨਾ।।
ਗਜ ਬਾਜਿ ਖਚ੍ਚਰ ਨਿਕਰ ਪਦਚਰ ਰਥ ਬਰੂਥਿਨ੍ਹ ਕੋ ਗਨੈ।।
ਬਹੁਰੂਪ ਨਿਸਿਚਰ ਜੂਥ ਅਤਿਬਲ ਸੇਨ ਬਰਨਤ ਨਹਿਂ ਬਨੈ।।1।।
दोहा/सोरठा
ਪੁਰ ਰਖਵਾਰੇ ਦੇਖਿ ਬਹੁ ਕਪਿ ਮਨ ਕੀਨ੍ਹ ਬਿਚਾਰ।
ਅਤਿ ਲਘੁ ਰੂਪ ਧਰੌਂ ਨਿਸਿ ਨਗਰ ਕਰੌਂ ਪਇਸਾਰ।।3।।