चौपाई
ਸ਼੍ਰਵਨ ਸੁਨੀ ਸਠ ਤਾ ਕਰਿ ਬਾਨੀ। ਬਿਹਸਾ ਜਗਤ ਬਿਦਿਤ ਅਭਿਮਾਨੀ।।
ਸਭਯ ਸੁਭਾਉ ਨਾਰਿ ਕਰ ਸਾਚਾ। ਮਂਗਲ ਮਹੁਭਯ ਮਨ ਅਤਿ ਕਾਚਾ।।
ਜੌਂ ਆਵਇ ਮਰ੍ਕਟ ਕਟਕਾਈ। ਜਿਅਹਿਂ ਬਿਚਾਰੇ ਨਿਸਿਚਰ ਖਾਈ।।
ਕਂਪਹਿਂ ਲੋਕਪ ਜਾਕੀ ਤ੍ਰਾਸਾ। ਤਾਸੁ ਨਾਰਿ ਸਭੀਤ ਬਡ਼ਿ ਹਾਸਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਬਿਹਸਿ ਤਾਹਿ ਉਰ ਲਾਈ। ਚਲੇਉ ਸਭਾਮਮਤਾ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਮਂਦੋਦਰੀ ਹਰਿਦਯਕਰ ਚਿਂਤਾ। ਭਯਉ ਕਂਤ ਪਰ ਬਿਧਿ ਬਿਪਰੀਤਾ।।
ਬੈਠੇਉ ਸਭਾਖਬਰਿ ਅਸਿ ਪਾਈ। ਸਿਂਧੁ ਪਾਰ ਸੇਨਾ ਸਬ ਆਈ।।
ਬੂਝੇਸਿ ਸਚਿਵ ਉਚਿਤ ਮਤ ਕਹਹੂ। ਤੇ ਸਬ ਹੇ ਮਸ਼੍ਟ ਕਰਿ ਰਹਹੂ।।
ਜਿਤੇਹੁ ਸੁਰਾਸੁਰ ਤਬ ਸ਼੍ਰਮ ਨਾਹੀਂ। ਨਰ ਬਾਨਰ ਕੇਹਿ ਲੇਖੇ ਮਾਹੀ।।

दोहा/सोरठा
ਸਚਿਵ ਬੈਦ ਗੁਰ ਤੀਨਿ ਜੌਂ ਪ੍ਰਿਯ ਬੋਲਹਿਂ ਭਯ ਆਸ।
ਰਾਜ ਧਰ੍ਮ ਤਨ ਤੀਨਿ ਕਰ ਹੋਇ ਬੇਗਿਹੀਂ ਨਾਸ।।37।।