चौपाई
ਏਕ ਬਾਰ ਗੁਰ ਲੀਨ੍ਹ ਬੋਲਾਈ। ਮੋਹਿ ਨੀਤਿ ਬਹੁ ਭਾਿ ਸਿਖਾਈ।।
ਸਿਵ ਸੇਵਾ ਕਰ ਫਲ ਸੁਤ ਸੋਈ। ਅਬਿਰਲ ਭਗਤਿ ਰਾਮ ਪਦ ਹੋਈ।।
ਰਾਮਹਿ ਭਜਹਿਂ ਤਾਤ ਸਿਵ ਧਾਤਾ। ਨਰ ਪਾਵ ਕੈ ਕੇਤਿਕ ਬਾਤਾ।।
ਜਾਸੁ ਚਰਨ ਅਜ ਸਿਵ ਅਨੁਰਾਗੀ। ਤਾਤੁ ਦ੍ਰੋਹਸੁਖ ਚਹਸਿ ਅਭਾਗੀ।।
ਹਰ ਕਹੁਹਰਿ ਸੇਵਕ ਗੁਰ ਕਹੇਊ। ਸੁਨਿ ਖਗਨਾਥ ਹਰਿਦਯ ਮਮ ਦਹੇਊ।।
ਅਧਮ ਜਾਤਿ ਮੈਂ ਬਿਦ੍ਯਾ ਪਾਏ ਭਯਉਜਥਾ ਅਹਿ ਦੂਧ ਪਿਆਏ।
ਮਾਨੀ ਕੁਟਿਲ ਕੁਭਾਗ੍ਯ ਕੁਜਾਤੀ। ਗੁਰ ਕਰ ਦ੍ਰੋਹ ਕਰਉਦਿਨੁ ਰਾਤੀ।।
ਅਤਿ ਦਯਾਲ ਗੁਰ ਸ੍ਵਲ੍ਪ ਨ ਕ੍ਰੋਧਾ। ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਮੋਹਿ ਸਿਖਾਵ ਸੁਬੋਧਾ।।
ਜੇਹਿ ਤੇ ਨੀਚ ਬਡ਼ਾਈ ਪਾਵਾ। ਸੋ ਪ੍ਰਥਮਹਿਂ ਹਤਿ ਤਾਹਿ ਨਸਾਵਾ।।
ਧੂਮ ਅਨਲ ਸਂਭਵ ਸੁਨੁ ਭਾਈ। ਤੇਹਿ ਬੁਝਾਵ ਘਨ ਪਦਵੀ ਪਾਈ।।
ਰਜ ਮਗ ਪਰੀ ਨਿਰਾਦਰ ਰਹਈ। ਸਬ ਕਰ ਪਦ ਪ੍ਰਹਾਰ ਨਿਤ ਸਹਈ।।
ਮਰੁਤ ਉਡ਼ਾਵ ਪ੍ਰਥਮ ਤੇਹਿ ਭਰਈ। ਪੁਨਿ ਨਰਿਪ ਨਯਨ ਕਿਰੀਟਨ੍ਹਿ ਪਰਈ।।
ਸੁਨੁ ਖਗਪਤਿ ਅਸ ਸਮੁਝਿ ਪ੍ਰਸਂਗਾ। ਬੁਧ ਨਹਿਂ ਕਰਹਿਂ ਅਧਮ ਕਰ ਸਂਗਾ।।
ਕਬਿ ਕੋਬਿਦ ਗਾਵਹਿਂ ਅਸਿ ਨੀਤੀ। ਖਲ ਸਨ ਕਲਹ ਨ ਭਲ ਨਹਿਂ ਪ੍ਰੀਤੀ।।
ਉਦਾਸੀਨ ਨਿਤ ਰਹਿਅ ਗੋਸਾਈਂ। ਖਲ ਪਰਿਹਰਿਅ ਸ੍ਵਾਨ ਕੀ ਨਾਈਂ।।
ਮੈਂ ਖਲ ਹਰਿਦਯਕਪਟ ਕੁਟਿਲਾਈ। ਗੁਰ ਹਿਤ ਕਹਇ ਨ ਮੋਹਿ ਸੋਹਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਏਕ ਬਾਰ ਹਰ ਮਂਦਿਰ ਜਪਤ ਰਹੇਉਸਿਵ ਨਾਮ।
ਗੁਰ ਆਯਉ ਅਭਿਮਾਨ ਤੇਂ ਉਠਿ ਨਹਿਂ ਕੀਨ੍ਹ ਪ੍ਰਨਾਮ।।106ਕ।।
ਸੋ ਦਯਾਲ ਨਹਿਂ ਕਹੇਉ ਕਛੁ ਉਰ ਨ ਰੋਸ਼ ਲਵਲੇਸ।
ਅਤਿ ਅਘ ਗੁਰ ਅਪਮਾਨਤਾ ਸਹਿ ਨਹਿਂ ਸਕੇ ਮਹੇਸ।।106ਖ।।