चौपाई
ਸੁਨਹੁ ਤਾਤ ਯਹ ਅਕਥ ਕਹਾਨੀ। ਸਮੁਝਤ ਬਨਇ ਨ ਜਾਇ ਬਖਾਨੀ।।
ਈਸ੍ਵਰ ਅਂਸ ਜੀਵ ਅਬਿਨਾਸੀ। ਚੇਤਨ ਅਮਲ ਸਹਜ ਸੁਖ ਰਾਸੀ।।
ਸੋ ਮਾਯਾਬਸ ਭਯਉ ਗੋਸਾਈਂ। ਬ੍ਯੋ ਕੀਰ ਮਰਕਟ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਜਡ਼ ਚੇਤਨਹਿ ਗ੍ਰਂਥਿ ਪਰਿ ਗਈ। ਜਦਪਿ ਮਰਿਸ਼ਾ ਛੂਟਤ ਕਠਿਨਈ।।
ਤਬ ਤੇ ਜੀਵ ਭਯਉ ਸਂਸਾਰੀ। ਛੂਟ ਨ ਗ੍ਰਂਥਿ ਨ ਹੋਇ ਸੁਖਾਰੀ।।
ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪੁਰਾਨ ਬਹੁ ਕਹੇਉ ਉਪਾਈ। ਛੂਟ ਨ ਅਧਿਕ ਅਧਿਕ ਅਰੁਝਾਈ।।
ਜੀਵ ਹਰਿਦਯਤਮ ਮੋਹ ਬਿਸੇਸ਼ੀ। ਗ੍ਰਂਥਿ ਛੂਟ ਕਿਮਿ ਪਰਇ ਨ ਦੇਖੀ।।
ਅਸ ਸਂਜੋਗ ਈਸ ਜਬ ਕਰਈ। ਤਬਹੁਕਦਾਚਿਤ ਸੋ ਨਿਰੁਅਰਈ।।
ਸਾਤ੍ਤ੍ਵਿਕ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਧੇਨੁ ਸੁਹਾਈ। ਜੌਂ ਹਰਿ ਕਰਿਪਾਹਰਿਦਯਬਸ ਆਈ।।
ਜਪ ਤਪ ਬ੍ਰਤ ਜਮ ਨਿਯਮ ਅਪਾਰਾ। ਜੇ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕਹ ਸੁਭ ਧਰ੍ਮ ਅਚਾਰਾ।।
ਤੇਇ ਤਰਿਨ ਹਰਿਤ ਚਰੈ ਜਬ ਗਾਈ। ਭਾਵ ਬਚ੍ਛ ਸਿਸੁ ਪਾਇ ਪੇਨ੍ਹਾਈ।।
ਨੋਇ ਨਿਬਰਿਤ੍ਤਿ ਪਾਤ੍ਰ ਬਿਸ੍ਵਾਸਾ। ਨਿਰ੍ਮਲ ਮਨ ਅਹੀਰ ਨਿਜ ਦਾਸਾ।।
ਪਰਮ ਧਰ੍ਮਮਯ ਪਯ ਦੁਹਿ ਭਾਈ। ਅਵਟੈ ਅਨਲ ਅਕਾਮ ਬਿਹਾਈ।।
ਤੋਸ਼ ਮਰੁਤ ਤਬ ਛਮਾਜੁਡ਼ਾਵੈ। ਧਰਿਤਿ ਸਮ ਜਾਵਨੁ ਦੇਇ ਜਮਾਵੈ।।
ਮੁਦਿਤਾਮਥੈਂ ਬਿਚਾਰ ਮਥਾਨੀ। ਦਮ ਅਧਾਰ ਰਜੁ ਸਤ੍ਯ ਸੁਬਾਨੀ।।
ਤਬ ਮਥਿ ਕਾਢ਼ਿ ਲੇਇ ਨਵਨੀਤਾ। ਬਿਮਲ ਬਿਰਾਗ ਸੁਭਗ ਸੁਪੁਨੀਤਾ।।

दोहा/सोरठा
ਜੋਗ ਅਗਿਨਿ ਕਰਿ ਪ੍ਰਗਟ ਤਬ ਕਰ੍ਮ ਸੁਭਾਸੁਭ ਲਾਇ।
ਬੁਦ੍ਧਿ ਸਿਰਾਵੈਂ ਗ੍ਯਾਨ ਘਰਿਤ ਮਮਤਾ ਮਲ ਜਰਿ ਜਾਇ।।117ਕ।।
ਤਬ ਬਿਗ੍ਯਾਨਰੂਪਿਨਿ ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਿਸਦ ਘਰਿਤ ਪਾਇ।
ਚਿਤ੍ਤ ਦਿਆ ਭਰਿ ਧਰੈ ਦਰਿਢ਼ ਸਮਤਾ ਦਿਅਟਿ ਬਨਾਇ।।117ਖ।।
ਤੀਨਿ ਅਵਸ੍ਥਾ ਤੀਨਿ ਗੁਨ ਤੇਹਿ ਕਪਾਸ ਤੇਂ ਕਾਢ਼ਿ।
ਤੂਲ ਤੁਰੀਯ ਸਾਰਿ ਪੁਨਿ ਬਾਤੀ ਕਰੈ ਸੁਗਾਢ਼ਿ।।117ਗ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਲੇਸੈ ਦੀਪ ਤੇਜ ਰਾਸਿ ਬਿਗ੍ਯਾਨਮਯ।।
ਜਾਤਹਿਂ ਜਾਸੁ ਸਮੀਪ ਜਰਹਿਂ ਮਦਾਦਿਕ ਸਲਭ ਸਬ।।117ਘ।।