चौपाई
કૃપાસિંધુ બોલે મુસુકાઈ। સોઇ કરુ જેંહિ તવ નાવ ન જાઈ।।
વેગિ આનુ જલ પાય પખારૂ। હોત બિલંબુ ઉતારહિ પારૂ।।
જાસુ નામ સુમરત એક બારા। ઉતરહિં નર ભવસિંધુ અપારા।।
સોઇ કૃપાલુ કેવટહિ નિહોરા। જેહિં જગુ કિય તિહુ પગહુ તે થોરા।।
પદ નખ નિરખિ દેવસરિ હરષી। સુનિ પ્રભુ બચન મોહમતિ કરષી।।
કેવટ રામ રજાયસુ પાવા। પાનિ કઠવતા ભરિ લેઇ આવા।।
અતિ આનંદ ઉમગિ અનુરાગા। ચરન સરોજ પખારન લાગા।।
બરષિ સુમન સુર સકલ સિહાહીં। એહિ સમ પુન્યપુંજ કોઉ નાહીં।।

छंद
বহু দাম সারহিং ধাম জতী৷ বিষযা হরি লীন্হি ন রহি বিরতী৷৷
তপসী ধনবংত দরিদ্র গৃহী৷ কলি কৌতুক তাত ন জাত কহী৷৷
কুলবংতি নিকারহিং নারি সতী৷ গৃহ আনিহিং চেরী নিবেরি গতী৷৷
সুত মানহিং মাতু পিতা তব লৌং৷ অবলানন দীখ নহীং জব লৌং৷৷
সসুরারি পিআরি লগী জব তেং৷ রিপরূপ কুটুংব ভএ তব তেং৷৷
নৃপ পাপ পরাযন ধর্ম নহীং৷ করি দংড বিডংব প্রজা নিতহীং৷৷
ধনবংত কুলীন মলীন অপী৷ দ্বিজ চিন্হ জনেউ উঘার তপী৷৷
নহিং মান পুরান ন বেদহি জো৷ হরি সেবক সংত সহী কলি সো৷৷
কবি বৃংদ উদার দুনী ন সুনী৷ গুন দূষক ব্রাত ন কোপি গুনী৷৷

चौपाई
কৃপাসিংধু বোলে মুসুকাঈ৷ সোই করু জেংহি তব নাব ন জাঈ৷৷
বেগি আনু জল পায পখারূ৷ হোত বিলংবু উতারহি পারূ৷৷
জাসু নাম সুমরত এক বারা৷ উতরহিং নর ভবসিংধু অপারা৷৷
সোই কৃপালু কেবটহি নিহোরা৷ জেহিং জগু কিয তিহু পগহু তে থোরা৷৷
পদ নখ নিরখি দেবসরি হরষী৷ সুনি প্রভু বচন মোহমতি করষী৷৷
কেবট রাম রজাযসু পাবা৷ পানি কঠবতা ভরি লেই আবা৷৷
অতি আনংদ উমগি অনুরাগা৷ চরন সরোজ পখারন লাগা৷৷
বরষি সুমন সুর সকল সিহাহীং৷ এহি সম পুন্যপুংজ কোউ নাহীং৷৷

छंद
बहु दाम सँवारहिं धाम जती। बिषया हरि लीन्हि न रहि बिरती।।
तपसी धनवंत दरिद्र गृही। कलि कौतुक तात न जात कही।।
कुलवंति निकारहिं नारि सती। गृह आनिहिं चेरी निबेरि गती।।
सुत मानहिं मातु पिता तब लौं। अबलानन दीख नहीं जब लौं।।
ससुरारि पिआरि लगी जब तें। रिपरूप कुटुंब भए तब तें।।
नृप पाप परायन धर्म नहीं। करि दंड बिडंब प्रजा नितहीं।।
धनवंत कुलीन मलीन अपी। द्विज चिन्ह जनेउ उघार तपी।।
नहिं मान पुरान न बेदहि जो। हरि सेवक संत सही कलि सो।।
कबि बृंद उदार दुनी न सुनी। गुन दूषक ब्रात न कोपि गुनी।।

चौपाई
कृपासिंधु बोले मुसुकाई। सोइ करु जेंहि तव नाव न जाई।।
वेगि आनु जल पाय पखारू। होत बिलंबु उतारहि पारू।।
जासु नाम सुमरत एक बारा। उतरहिं नर भवसिंधु अपारा।।
सोइ कृपालु केवटहि निहोरा। जेहिं जगु किय तिहु पगहु ते थोरा।।
पद नख निरखि देवसरि हरषी। सुनि प्रभु बचन मोहँ मति करषी।।
केवट राम रजायसु पावा। पानि कठवता भरि लेइ आवा।।
अति आनंद उमगि अनुरागा। चरन सरोज पखारन लागा।।
बरषि सुमन सुर सकल सिहाहीं। एहि सम पुन्यपुंज कोउ नाहीं।।

दोहा/सोरठा