चौपाई
રામ સપ્રેમ કહેઉ મુનિ પાહીં। નાથ કહિઅ હમ કેહિ મગ જાહીં।।
મુનિ મન બિહસિ રામ સન કહહીં। સુગમ સકલ મગ તુમ્હ કહુઅહહીં।।
સાથ લાગિ મુનિ સિષ્ય બોલાએ। સુનિ મન મુદિત પચાસક આએ।।
સબન્હિ રામ પર પ્રેમ અપારા। સકલ કહહિ મગુ દીખ હમારા।।
મુનિ બટુ ચારિ સંગ તબ દીન્હે। જિન્હ બહુ જનમ સુકૃત સબ કીન્હે।।
કરિ પ્રનામુ રિષિ આયસુ પાઈ। પ્રમુદિત હૃદયચલે રઘુરાઈ।।
ગ્રામ નિકટ જબ નિકસહિ જાઈ। દેખહિ દરસુ નારિ નર ધાઈ।।
હોહિ સનાથ જનમ ફલુ પાઈ। ફિરહિ દુખિત મનુ સંગ પઠાઈ।।

चौपाई
এহি কর হোই পরম কল্যানা৷ সোই করহু অব কৃপানিধানা৷৷
বিপ্রগিরা সুনি পরহিত সানী৷ এবমস্তু ইতি ভই নভবানী৷৷
জদপি কীন্হ এহিং দারুন পাপা৷ মৈং পুনি দীন্হ কোপ করি সাপা৷৷
তদপি তুম্হার সাধুতা দেখী৷ করিহউএহি পর কৃপা বিসেষী৷৷
ছমাসীল জে পর উপকারী৷ তে দ্বিজ মোহি প্রিয জথা খরারী৷৷
মোর শ্রাপ দ্বিজ ব্যর্থ ন জাইহি৷ জন্ম সহস অবস্য যহ পাইহি৷৷
জনমত মরত দুসহ দুখ হোঈ৷ অহি স্বল্পউ নহিং ব্যাপিহি সোঈ৷৷
কবনেউজন্ম মিটিহি নহিং গ্যানা৷ সুনহি সূদ্র মম বচন প্রবানা৷৷
রঘুপতি পুরীং জন্ম তব ভযঊ৷ পুনি তৈং মম সেবামন দযঊ৷৷

चौपाई
রাম সপ্রেম কহেউ মুনি পাহীং৷ নাথ কহিঅ হম কেহি মগ জাহীং৷৷
মুনি মন বিহসি রাম সন কহহীং৷ সুগম সকল মগ তুম্হ কহুঅহহীং৷৷
সাথ লাগি মুনি সিষ্য বোলাএ৷ সুনি মন মুদিত পচাসক আএ৷৷
সবন্হি রাম পর প্রেম অপারা৷ সকল কহহি মগু দীখ হমারা৷৷
মুনি বটু চারি সংগ তব দীন্হে৷ জিন্হ বহু জনম সুকৃত সব কীন্হে৷৷
করি প্রনামু রিষি আযসু পাঈ৷ প্রমুদিত হৃদযচলে রঘুরাঈ৷৷
গ্রাম নিকট জব নিকসহি জাঈ৷ দেখহি দরসু নারি নর ধাঈ৷৷
হোহি সনাথ জনম ফলু পাঈ৷ ফিরহি দুখিত মনু সংগ পঠাঈ৷৷

चौपाई
एहि कर होइ परम कल्याना। सोइ करहु अब कृपानिधाना।।
बिप्रगिरा सुनि परहित सानी। एवमस्तु इति भइ नभबानी।।
जदपि कीन्ह एहिं दारुन पापा। मैं पुनि दीन्ह कोप करि सापा।।
तदपि तुम्हार साधुता देखी। करिहउँ एहि पर कृपा बिसेषी।।
छमासील जे पर उपकारी। ते द्विज मोहि प्रिय जथा खरारी।।
मोर श्राप द्विज ब्यर्थ न जाइहि। जन्म सहस अवस्य यह पाइहि।।
जनमत मरत दुसह दुख होई। अहि स्वल्पउ नहिं ब्यापिहि सोई।।
कवनेउँ जन्म मिटिहि नहिं ग्याना। सुनहि सूद्र मम बचन प्रवाना।।
रघुपति पुरीं जन्म तब भयऊ। पुनि तैं मम सेवाँ मन दयऊ।।

चौपाई
राम सप्रेम कहेउ मुनि पाहीं। नाथ कहिअ हम केहि मग जाहीं।।
मुनि मन बिहसि राम सन कहहीं। सुगम सकल मग तुम्ह कहुँ अहहीं।।
साथ लागि मुनि सिष्य बोलाए। सुनि मन मुदित पचासक आए।।
सबन्हि राम पर प्रेम अपारा। सकल कहहि मगु दीख हमारा।।
मुनि बटु चारि संग तब दीन्हे। जिन्ह बहु जनम सुकृत सब कीन्हे।।
करि प्रनामु रिषि आयसु पाई। प्रमुदित हृदयँ चले रघुराई।।
ग्राम निकट जब निकसहि जाई। देखहि दरसु नारि नर धाई।।
होहि सनाथ जनम फलु पाई। फिरहि दुखित मनु संग पठाई।।