चौपाई
જૌં એ કંદ મૂલ ફલ ખાહીં। બાદિ સુધાદિ અસન જગ માહીં।।
એક કહહિં એ સહજ સુહાએ। આપુ પ્રગટ ભએ બિધિ ન બનાએ।।
જહલગિ બેદ કહી બિધિ કરની। શ્રવન નયન મન ગોચર બરની।।
દેખહુ ખોજિ ભુઅન દસ ચારી। કહઅસ પુરુષ કહાઅસિ નારી।।
ઇન્હહિ દેખિ બિધિ મનુ અનુરાગા। પટતર જોગ બનાવૈ લાગા।।
કીન્હ બહુત શ્રમ ઐક ન આએ। તેહિં ઇરિષા બન આનિ દુરાએ।।
એક કહહિં હમ બહુત ન જાનહિં। આપુહિ પરમ ધન્ય કરિ માનહિં।।
તે પુનિ પુન્યપુંજ હમ લેખે। જે દેખહિં દેખિહહિં જિન્હ દેખે।।

चौपाई
কহেউগ্যান সিদ্ধাংত বুঝাঈ৷ সুনহু ভগতি মনি কৈ প্রভুতাঈ৷৷
রাম ভগতি চিংতামনি সুংদর৷ বসই গরুড় জাকে উর অংতর৷৷
পরম প্রকাস রূপ দিন রাতী৷ নহিং কছু চহিঅ দিআ ঘৃত বাতী৷৷
মোহ দরিদ্র নিকট নহিং আবা৷ লোভ বাত নহিং তাহি বুঝাবা৷৷
প্রবল অবিদ্যা তম মিটি জাঈ৷ হারহিং সকল সলভ সমুদাঈ৷৷
খল কামাদি নিকট নহিং জাহীং৷ বসই ভগতি জাকে উর মাহীং৷৷
গরল সুধাসম অরি হিত হোঈ৷ তেহি মনি বিনু সুখ পাব ন কোঈ৷৷
ব্যাপহিং মানস রোগ ন ভারী৷ জিন্হ কে বস সব জীব দুখারী৷৷
রাম ভগতি মনি উর বস জাকেং৷ দুখ লবলেস ন সপনেহুতাকেং৷৷

चौपाई
জৌং এ কংদ মূল ফল খাহীং৷ বাদি সুধাদি অসন জগ মাহীং৷৷
এক কহহিং এ সহজ সুহাএ৷ আপু প্রগট ভএ বিধি ন বনাএ৷৷
জহলগি বেদ কহী বিধি করনী৷ শ্রবন নযন মন গোচর বরনী৷৷
দেখহু খোজি ভুঅন দস চারী৷ কহঅস পুরুষ কহাঅসি নারী৷৷
ইন্হহি দেখি বিধি মনু অনুরাগা৷ পটতর জোগ বনাবৈ লাগা৷৷
কীন্হ বহুত শ্রম ঐক ন আএ৷ তেহিং ইরিষা বন আনি দুরাএ৷৷
এক কহহিং হম বহুত ন জানহিং৷ আপুহি পরম ধন্য করি মানহিং৷৷
তে পুনি পুন্যপুংজ হম লেখে৷ জে দেখহিং দেখিহহিং জিন্হ দেখে৷৷

चौपाई
कहेउँ ग्यान सिद्धांत बुझाई। सुनहु भगति मनि कै प्रभुताई।।
राम भगति चिंतामनि सुंदर। बसइ गरुड़ जाके उर अंतर।।
परम प्रकास रूप दिन राती। नहिं कछु चहिअ दिआ घृत बाती।।
मोह दरिद्र निकट नहिं आवा। लोभ बात नहिं ताहि बुझावा।।
प्रबल अबिद्या तम मिटि जाई। हारहिं सकल सलभ समुदाई।।
खल कामादि निकट नहिं जाहीं। बसइ भगति जाके उर माहीं।।
गरल सुधासम अरि हित होई। तेहि मनि बिनु सुख पाव न कोई।।
ब्यापहिं मानस रोग न भारी। जिन्ह के बस सब जीव दुखारी।।
राम भगति मनि उर बस जाकें। दुख लवलेस न सपनेहुँ ताकें।।

चौपाई
जौं ए कंद मूल फल खाहीं। बादि सुधादि असन जग माहीं।।
एक कहहिं ए सहज सुहाए। आपु प्रगट भए बिधि न बनाए।।
जहँ लगि बेद कही बिधि करनी। श्रवन नयन मन गोचर बरनी।।
देखहु खोजि भुअन दस चारी। कहँ अस पुरुष कहाँ असि नारी।।
इन्हहि देखि बिधि मनु अनुरागा। पटतर जोग बनावै लागा।।
कीन्ह बहुत श्रम ऐक न आए। तेहिं इरिषा बन आनि दुराए।।
एक कहहिं हम बहुत न जानहिं। आपुहि परम धन्य करि मानहिं।।
ते पुनि पुन्यपुंज हम लेखे। जे देखहिं देखिहहिं जिन्ह देखे।।

दोहा/सोरठा