2.7.47

चौपाई
সুনত সুধাসম বচন রাম কে৷ গহে সবনি পদ কৃপাধাম কে৷৷
জননি জনক গুর বংধু হমারে৷ কৃপা নিধান প্রান তে প্যারে৷৷
তনু ধনু ধাম রাম হিতকারী৷ সব বিধি তুম্হ প্রনতারতি হারী৷৷
অসি সিখ তুম্হ বিনু দেই ন কোঊ৷ মাতু পিতা স্বারথ রত ওঊ৷৷
হেতু রহিত জগ জুগ উপকারী৷ তুম্হ তুম্হার সেবক অসুরারী৷৷
স্বারথ মীত সকল জগ মাহীং৷ সপনেহুপ্রভু পরমারথ নাহীং৷৷
সবকে বচন প্রেম রস সানে৷ সুনি রঘুনাথ হৃদযহরষানে৷৷
নিজ নিজ গৃহ গএ আযসু পাঈ৷ বরনত প্রভু বতকহী সুহাঈ৷৷

2.6.47

चौपाई
সকল মরমু রঘুনাযক জানা৷ লিএ বোলি অংগদ হনুমানা৷৷
সমাচার সব কহি সমুঝাএ৷ সুনত কোপি কপিকুংজর ধাএ৷৷
পুনি কৃপাল হি চাপ চঢ়াবা৷ পাবক সাযক সপদি চলাবা৷৷
ভযউ প্রকাস কতহুতম নাহীং৷ গ্যান উদযজিমি সংসয জাহীং৷৷
ভালু বলীমুখ পাই প্রকাসা৷ ধাএ হরষ বিগত শ্রম ত্রাসা৷৷
হনূমান অংগদ রন গাজে৷ হা সুনত রজনীচর ভাজে৷৷
ভাগত পট পটকহিং ধরি ধরনী৷ করহিং ভালু কপি অদ্ভুত করনী৷৷
গহি পদ ডারহিং সাগর মাহীং৷ মকর উরগ ঝষ ধরি ধরি খাহীং৷৷

2.5.47

चौपाई
তব লগি হৃদযবসত খল নানা৷ লোভ মোহ মচ্ছর মদ মানা৷৷
জব লগি উর ন বসত রঘুনাথা৷ ধরেং চাপ সাযক কটি ভাথা৷৷
মমতা তরুন তমী অিআরী৷ রাগ দ্বেষ উলূক সুখকারী৷৷
তব লগি বসতি জীব মন মাহীং৷ জব লগি প্রভু প্রতাপ রবি নাহীং৷৷
অব মৈং কুসল মিটে ভয ভারে৷ দেখি রাম পদ কমল তুম্হারে৷৷
তুম্হ কৃপাল জা পর অনুকূলা৷ তাহি ন ব্যাপ ত্রিবিধ ভব সূলা৷৷
মৈং নিসিচর অতি অধম সুভাঊ৷ সুভ আচরনু কীন্হ নহিং কাঊ৷৷
জাসু রূপ মুনি ধ্যান ন আবা৷ তেহিং প্রভু হরষি হৃদযমোহি লাবা৷৷

2.2.47

चौपाई
মিলেহি মাঝ বিধি বাত বেগারী৷ জহতহদেহিং কৈকেইহি গারী৷৷
এহি পাপিনিহি বূঝি কা পরেঊ৷ ছাই ভবন পর পাবকু ধরেঊ৷৷
নিজ কর নযন কাঢ়ি চহ দীখা৷ ডারি সুধা বিষু চাহত চীখা৷৷
কুটিল কঠোর কুবুদ্ধি অভাগী৷ ভই রঘুবংস বেনু বন আগী৷৷
পালব বৈঠি পেড়ু এহিং কাটা৷ সুখ মহুসোক ঠাটু ধরি ঠাটা৷৷
সদা রামু এহি প্রান সমানা৷ কারন কবন কুটিলপনু ঠানা৷৷
সত্য কহহিং কবি নারি সুভাঊ৷ সব বিধি অগহু অগাধ দুরাঊ৷৷
নিজ প্রতিবিংবু বরুকু গহি জাঈ৷ জানি ন জাই নারি গতি ভাঈ৷৷

2.1.47

चौपाई
জৈসে মিটৈ মোর ভ্রম ভারী৷ কহহু সো কথা নাথ বিস্তারী৷৷
জাগবলিক বোলে মুসুকাঈ৷ তুম্হহি বিদিত রঘুপতি প্রভুতাঈ৷৷
রামমগত তুম্হ মন ক্রম বানী৷ চতুরাঈ তুম্হারী মৈং জানী৷৷
চাহহু সুনৈ রাম গুন গূঢ়া৷ কীন্হিহু প্রস্ন মনহুঅতি মূঢ়া৷৷
তাত সুনহু সাদর মনু লাঈ৷ কহউরাম কৈ কথা সুহাঈ৷৷
মহামোহু মহিষেসু বিসালা৷ রামকথা কালিকা করালা৷৷
রামকথা সসি কিরন সমানা৷ সংত চকোর করহিং জেহি পানা৷৷
ঐসেই সংসয কীন্হ ভবানী৷ মহাদেব তব কহা বখানী৷৷

1.7.47

चौपाई
सुनत सुधासम बचन राम के। गहे सबनि पद कृपाधाम के।।
जननि जनक गुर बंधु हमारे। कृपा निधान प्रान ते प्यारे।।
तनु धनु धाम राम हितकारी। सब बिधि तुम्ह प्रनतारति हारी।।
असि सिख तुम्ह बिनु देइ न कोऊ। मातु पिता स्वारथ रत ओऊ।।
हेतु रहित जग जुग उपकारी। तुम्ह तुम्हार सेवक असुरारी।।
स्वारथ मीत सकल जग माहीं। सपनेहुँ प्रभु परमारथ नाहीं।।
सबके बचन प्रेम रस साने। सुनि रघुनाथ हृदयँ हरषाने।।
निज निज गृह गए आयसु पाई। बरनत प्रभु बतकही सुहाई।।

1.6.47

चौपाई
सकल मरमु रघुनायक जाना। लिए बोलि अंगद हनुमाना।।
समाचार सब कहि समुझाए। सुनत कोपि कपिकुंजर धाए।।
पुनि कृपाल हँसि चाप चढ़ावा। पावक सायक सपदि चलावा।।
भयउ प्रकास कतहुँ तम नाहीं। ग्यान उदयँ जिमि संसय जाहीं।।
भालु बलीमुख पाइ प्रकासा। धाए हरष बिगत श्रम त्रासा।।
हनूमान अंगद रन गाजे। हाँक सुनत रजनीचर भाजे।।
भागत पट पटकहिं धरि धरनी। करहिं भालु कपि अद्भुत करनी।।
गहि पद डारहिं सागर माहीं। मकर उरग झष धरि धरि खाहीं।।

दोहा/सोरठा

1.5.47

चौपाई
तब लगि हृदयँ बसत खल नाना। लोभ मोह मच्छर मद माना।।
जब लगि उर न बसत रघुनाथा। धरें चाप सायक कटि भाथा।।
ममता तरुन तमी अँधिआरी। राग द्वेष उलूक सुखकारी।।
तब लगि बसति जीव मन माहीं। जब लगि प्रभु प्रताप रबि नाहीं।।
अब मैं कुसल मिटे भय भारे। देखि राम पद कमल तुम्हारे।।
तुम्ह कृपाल जा पर अनुकूला। ताहि न ब्याप त्रिबिध भव सूला।।
मैं निसिचर अति अधम सुभाऊ। सुभ आचरनु कीन्ह नहिं काऊ।।
जासु रूप मुनि ध्यान न आवा। तेहिं प्रभु हरषि हृदयँ मोहि लावा।।

1.2.47

चौपाई
मिलेहि माझ बिधि बात बेगारी। जहँ तहँ देहिं कैकेइहि गारी।।
एहि पापिनिहि बूझि का परेऊ। छाइ भवन पर पावकु धरेऊ।।
निज कर नयन काढ़ि चह दीखा। डारि सुधा बिषु चाहत चीखा।।
कुटिल कठोर कुबुद्धि अभागी। भइ रघुबंस बेनु बन आगी।।
पालव बैठि पेड़ु एहिं काटा। सुख महुँ सोक ठाटु धरि ठाटा।।
सदा रामु एहि प्रान समाना। कारन कवन कुटिलपनु ठाना।।
सत्य कहहिं कबि नारि सुभाऊ। सब बिधि अगहु अगाध दुराऊ।।
निज प्रतिबिंबु बरुकु गहि जाई। जानि न जाइ नारि गति भाई।।

दोहा/सोरठा

1.1.47

चौपाई
जैसे मिटै मोर भ्रम भारी। कहहु सो कथा नाथ बिस्तारी।।
जागबलिक बोले मुसुकाई। तुम्हहि बिदित रघुपति प्रभुताई।।
राममगत तुम्ह मन क्रम बानी। चतुराई तुम्हारी मैं जानी।।
चाहहु सुनै राम गुन गूढ़ा। कीन्हिहु प्रस्न मनहुँ अति मूढ़ा।।
तात सुनहु सादर मनु लाई। कहउँ राम कै कथा सुहाई।।
महामोहु महिषेसु बिसाला। रामकथा कालिका कराला।।
रामकथा ससि किरन समाना। संत चकोर करहिं जेहि पाना।।
ऐसेइ संसय कीन्ह भवानी। महादेव तब कहा बखानी।।

दोहा/सोरठा

Ramcharitmanas

47