चौपाई
অস কহি মুনি বসিষ্ট গৃহ আএ৷ কৃপাসিংধু কে মন অতি ভাএ৷৷
হনূমান ভরতাদিক ভ্রাতা৷ সংগ লিএ সেবক সুখদাতা৷৷
পুনি কৃপাল পুর বাহের গএ৷ গজ রথ তুরগ মগাবত ভএ৷৷
দেখি কৃপা করি সকল সরাহে৷ দিএ উচিত জিন্হ জিন্হ তেই চাহে৷৷
হরন সকল শ্রম প্রভু শ্রম পাঈ৷ গএ জহাসীতল অবাঈ৷৷
ভরত দীন্হ নিজ বসন ডসাঈ৷ বৈঠে প্রভু সেবহিং সব ভাঈ৷৷
মারুতসুত তব মারূত করঈ৷ পুলক বপুষ লোচন জল ভরঈ৷৷
হনূমান সম নহিং বড়ভাগী৷ নহিং কোউ রাম চরন অনুরাগী৷৷
গিরিজা জাসু প্রীতি সেবকাঈ৷ বার বার প্রভু নিজ মুখ গাঈ৷৷

चौपाई
অস প্রভু ছাড়ি ভজহিং জে আনা৷ তে নর পসু বিনু পূ বিষানা৷৷
নিজ জন জানি তাহি অপনাবা৷ প্রভু সুভাব কপি কুল মন ভাবা৷৷
পুনি সর্বগ্য সর্ব উর বাসী৷ সর্বরূপ সব রহিত উদাসী৷৷
বোলে বচন নীতি প্রতিপালক৷ কারন মনুজ দনুজ কুল ঘালক৷৷
সুনু কপীস লংকাপতি বীরা৷ কেহি বিধি তরিঅ জলধি গংভীরা৷৷
সংকুল মকর উরগ ঝষ জাতী৷ অতি অগাধ দুস্তর সব ভাী৷৷
কহ লংকেস সুনহু রঘুনাযক৷ কোটি সিংধু সোষক তব সাযক৷৷
জদ্যপি তদপি নীতি অসি গাঈ৷ বিনয করিঅ সাগর সন জাঈ৷৷

चौपाई
সংভু সময তেহি রামহি দেখা৷ উপজা হিযঅতি হরপু বিসেষা৷৷
ভরি লোচন ছবিসিংধু নিহারী৷ কুসময জানিন কীন্হি চিন্হারী৷৷
জয সচ্চিদানংদ জগ পাবন৷ অস কহি চলেউ মনোজ নসাবন৷৷
চলে জাত সিব সতী সমেতা৷ পুনি পুনি পুলকত কৃপানিকেতা৷৷
সতীং সো দসা সংভু কৈ দেখী৷ উর উপজা সংদেহু বিসেষী৷৷
সংকরু জগতবংদ্য জগদীসা৷ সুর নর মুনি সব নাবত সীসা৷৷
তিন্হ নৃপসুতহি নহ পরনামা৷ কহি সচ্চিদানংদ পরধমা৷৷
ভএ মগন ছবি তাসু বিলোকী৷ অজহুপ্রীতি উর রহতি ন রোকী৷৷

चौपाई
कहँ कोसलाधीस द्वौ भ्राता। धन्वी सकल लोक बिख्याता।।
कहँ नल नील दुबिद सुग्रीवा। अंगद हनूमंत बल सींवा।।
कहाँ बिभीषनु भ्राताद्रोही। आजु सबहि हठि मारउँ ओही।।
अस कहि कठिन बान संधाने। अतिसय क्रोध श्रवन लगि ताने।।
सर समुह सो छाड़ै लागा। जनु सपच्छ धावहिं बहु नागा।।
जहँ तहँ परत देखिअहिं बानर। सन्मुख होइ न सके तेहि अवसर।।
जहँ तहँ भागि चले कपि रीछा। बिसरी सबहि जुद्ध कै ईछा।।
सो कपि भालु न रन महँ देखा। कीन्हेसि जेहि न प्रान अवसेषा।।

दोहा/सोरठा

चौपाई
अस बिचारि उर छाड़हु कोहू। सोक कलंक कोठि जनि होहू।।
भरतहि अवसि देहु जुबराजू। कानन काह राम कर काजू।।
नाहिन रामु राज के भूखे। धरम धुरीन बिषय रस रूखे।।
गुर गृह बसहुँ रामु तजि गेहू। नृप सन अस बरु दूसर लेहू।।
जौं नहिं लगिहहु कहें हमारे। नहिं लागिहि कछु हाथ तुम्हारे।।
जौं परिहास कीन्हि कछु होई। तौ कहि प्रगट जनावहु सोई।।
राम सरिस सुत कानन जोगू। काह कहिहि सुनि तुम्ह कहुँ लोगू।।
उठहु बेगि सोइ करहु उपाई। जेहि बिधि सोकु कलंकु नसाई।।