चौपाई
અબ જૌ તુમ્હહિ સુતા પર નેહૂ। તૌ અસ જાઇ સિખાવન દેહૂ।।
કરૈ સો તપુ જેહિં મિલહિં મહેસૂ। આન ઉપાયન મિટહિ કલેસૂ।।
નારદ બચન સગર્ભ સહેતૂ। સુંદર સબ ગુન નિધિ બૃષકેતૂ।।
અસ બિચારિ તુમ્હ તજહુ અસંકા। સબહિ ભાિ સંકરુ અકલંકા।।
સુનિ પતિ બચન હરષિ મન માહીં। ગઈ તુરત ઉઠિ ગિરિજા પાહીં।।
ઉમહિ બિલોકિ નયન ભરે બારી। સહિત સનેહ ગોદ બૈઠારી।।
બારહિં બાર લેતિ ઉર લાઈ। ગદગદ કંઠ ન કછુ કહિ જાઈ।।
જગત માતુ સર્બગ્ય ભવાની। માતુ સુખદ બોલીં મૃદુ બાની।।

चौपाई
দিন কেং অংত ফিরীং দোউ অনী৷ সমর ভঈ সুভটন্হ শ্রম ঘনী৷৷
রাম কৃপাকপি দল বল বাঢ়া৷ জিমি তৃন পাই লাগ অতি ডাঢ়া৷৷
ছীজহিং নিসিচর দিনু অরু রাতী৷ নিজ মুখ কহেং সুকৃত জেহি ভাী৷৷
বহু বিলাপ দসকংধর করঈ৷ বংধু সীস পুনি পুনি উর ধরঈ৷৷
রোবহিং নারি হৃদয হতি পানী৷ তাসু তেজ বল বিপুল বখানী৷৷
মেঘনাদ তেহি অবসর আযউ৷ কহি বহু কথা পিতা সমুঝাযউ৷৷
দেখেহু কালি মোরি মনুসাঈ৷ অবহিং বহুত কা করৌং বড়াঈ৷৷
ইষ্টদেব সৈং বল রথ পাযউ সো বল তাত ন তোহি দেখাযউ৷
এহি বিধি জল্পত ভযউ বিহানা৷ চহুদুআর লাগে কপি নানা৷৷

चौपाई
অব জৌ তুম্হহি সুতা পর নেহূ৷ তৌ অস জাই সিখাবন দেহূ৷৷
করৈ সো তপু জেহিং মিলহিং মহেসূ৷ আন উপাযন মিটহি কলেসূ৷৷
নারদ বচন সগর্ভ সহেতূ৷ সুংদর সব গুন নিধি বৃষকেতূ৷৷
অস বিচারি তুম্হ তজহু অসংকা৷ সবহি ভাি সংকরু অকলংকা৷৷
সুনি পতি বচন হরষি মন মাহীং৷ গঈ তুরত উঠি গিরিজা পাহীং৷৷
উমহি বিলোকি নযন ভরে বারী৷ সহিত সনেহ গোদ বৈঠারী৷৷
বারহিং বার লেতি উর লাঈ৷ গদগদ কংঠ ন কছু কহি জাঈ৷৷
জগত মাতু সর্বগ্য ভবানী৷ মাতু সুখদ বোলীং মৃদু বানী৷৷

चौपाई
दिन कें अंत फिरीं दोउ अनी। समर भई सुभटन्ह श्रम घनी।।
राम कृपाँ कपि दल बल बाढ़ा। जिमि तृन पाइ लाग अति डाढ़ा।।
छीजहिं निसिचर दिनु अरु राती। निज मुख कहें सुकृत जेहि भाँती।।
बहु बिलाप दसकंधर करई। बंधु सीस पुनि पुनि उर धरई।।
रोवहिं नारि हृदय हति पानी। तासु तेज बल बिपुल बखानी।।
मेघनाद तेहि अवसर आयउ। कहि बहु कथा पिता समुझायउ।।
देखेहु कालि मोरि मनुसाई। अबहिं बहुत का करौं बड़ाई।।
इष्टदेव सैं बल रथ पायउँ। सो बल तात न तोहि देखायउँ।।
एहि बिधि जल्पत भयउ बिहाना। चहुँ दुआर लागे कपि नाना।।

चौपाई
अब जौ तुम्हहि सुता पर नेहू। तौ अस जाइ सिखावन देहू।।
करै सो तपु जेहिं मिलहिं महेसू। आन उपायँ न मिटहि कलेसू।।
नारद बचन सगर्भ सहेतू। सुंदर सब गुन निधि बृषकेतू।।
अस बिचारि तुम्ह तजहु असंका। सबहि भाँति संकरु अकलंका।।
सुनि पति बचन हरषि मन माहीं। गई तुरत उठि गिरिजा पाहीं।।
उमहि बिलोकि नयन भरे बारी। सहित सनेह गोद बैठारी।।
बारहिं बार लेति उर लाई। गदगद कंठ न कछु कहि जाई।।
जगत मातु सर्बग्य भवानी। मातु सुखद बोलीं मृदु बानी।।

दोहा/सोरठा