चौपाई
મોર કહા સુનિ કરહુ ઉપાઈ। હોઇહિ ઈસ્વર કરિહિ સહાઈ।।
સતીં જો તજી દચ્છ મખ દેહા। જનમી જાઇ હિમાચલ ગેહા।।
તેહિં તપુ કીન્હ સંભુ પતિ લાગી। સિવ સમાધિ બૈઠે સબુ ત્યાગી।।
જદપિ અહઇ અસમંજસ ભારી। તદપિ બાત એક સુનહુ હમારી।।
પઠવહુ કામુ જાઇ સિવ પાહીં। કરૈ છોભુ સંકર મન માહીં।।
તબ હમ જાઇ સિવહિ સિર નાઈ। કરવાઉબ બિબાહુ બરિઆઈ।।
એહિ બિધિ ભલેહિ દેવહિત હોઈ। મર અતિ નીક કહઇ સબુ કોઈ।।
અસ્તુતિ સુરન્હ કીન્હિ અતિ હેતૂ। પ્રગટેઉ બિષમબાન ઝષકેતૂ।।

चौपाई
রে খল কা মারসি কপি ভালূ৷ মোহি বিলোকু তোর মৈং কালূ৷৷
খোজত রহেউতোহি সুতঘাতী৷ আজু নিপাতি জুড়াবউছাতী৷৷
অস কহি ছাড়েসি বান প্রচংডা৷ লছিমন কিএ সকল সত খংডা৷৷
কোটিন্হ আযুধ রাবন ডারে৷ তিল প্রবান করি কাটি নিবারে৷৷
পুনি নিজ বানন্হ কীন্হ প্রহারা৷ স্যংদনু ভংজি সারথী মারা৷৷
সত সত সর মারে দস ভালা৷ গিরি সৃংগন্হ জনু প্রবিসহিং ব্যালা৷৷
পুনি সত সর মারা উর মাহীং৷ পরেউ ধরনি তল সুধি কছু নাহীং৷৷
উঠা প্রবল পুনি মুরুছা জাগী৷ ছাড়িসি ব্রহ্ম দীন্হি জো সাী৷৷

चौपाई
মোর কহা সুনি করহু উপাঈ৷ হোইহি ঈস্বর করিহি সহাঈ৷৷
সতীং জো তজী দচ্ছ মখ দেহা৷ জনমী জাই হিমাচল গেহা৷৷
তেহিং তপু কীন্হ সংভু পতি লাগী৷ সিব সমাধি বৈঠে সবু ত্যাগী৷৷
জদপি অহই অসমংজস ভারী৷ তদপি বাত এক সুনহু হমারী৷৷
পঠবহু কামু জাই সিব পাহীং৷ করৈ ছোভু সংকর মন মাহীং৷৷
তব হম জাই সিবহি সির নাঈ৷ করবাউব বিবাহু বরিআঈ৷৷
এহি বিধি ভলেহি দেবহিত হোঈ৷ মর অতি নীক কহই সবু কোঈ৷৷
অস্তুতি সুরন্হ কীন্হি অতি হেতূ৷ প্রগটেউ বিষমবান ঝষকেতূ৷৷

चौपाई
रे खल का मारसि कपि भालू। मोहि बिलोकु तोर मैं कालू।।
खोजत रहेउँ तोहि सुतघाती। आजु निपाति जुड़ावउँ छाती।।
अस कहि छाड़ेसि बान प्रचंडा। लछिमन किए सकल सत खंडा।।
कोटिन्ह आयुध रावन डारे। तिल प्रवान करि काटि निवारे।।
पुनि निज बानन्ह कीन्ह प्रहारा। स्यंदनु भंजि सारथी मारा।।
सत सत सर मारे दस भाला। गिरि सृंगन्ह जनु प्रबिसहिं ब्याला।।
पुनि सत सर मारा उर माहीं। परेउ धरनि तल सुधि कछु नाहीं।।
उठा प्रबल पुनि मुरुछा जागी। छाड़िसि ब्रह्म दीन्हि जो साँगी।।

चौपाई
मोर कहा सुनि करहु उपाई। होइहि ईस्वर करिहि सहाई।।
सतीं जो तजी दच्छ मख देहा। जनमी जाइ हिमाचल गेहा।।
तेहिं तपु कीन्ह संभु पति लागी। सिव समाधि बैठे सबु त्यागी।।
जदपि अहइ असमंजस भारी। तदपि बात एक सुनहु हमारी।।
पठवहु कामु जाइ सिव पाहीं। करै छोभु संकर मन माहीं।।
तब हम जाइ सिवहि सिर नाई। करवाउब बिबाहु बरिआई।।
एहि बिधि भलेहि देवहित होई। मर अति नीक कहइ सबु कोई।।
अस्तुति सुरन्ह कीन्हि अति हेतू। प्रगटेउ बिषमबान झषकेतू।।

दोहा/सोरठा