चौपाई
ପୁନି ଜଲ ଦୀଖ ରୂପ ନିଜ ପାବା| ତଦପି ହୃଦଯସଂତୋଷ ନ ଆବା||
ଫରକତ ଅଧର କୋପ ମନ ମାହୀଂ| ସପଦୀ ଚଲେ କମଲାପତି ପାହୀଂ||
ଦେହଉଶ୍ରାପ କି ମରିହଉଜାଈ| ଜଗତ ମୋର ଉପହାସ କରାଈ||
ବୀଚହିଂ ପଂଥ ମିଲେ ଦନୁଜାରୀ| ସଂଗ ରମା ସୋଇ ରାଜକୁମାରୀ||
ବୋଲେ ମଧୁର ବଚନ ସୁରସାଈଂ| ମୁନି କହଚଲେ ବିକଲ କୀ ନାଈଂ||
ସୁନତ ବଚନ ଉପଜା ଅତି କ୍ରୋଧା| ମାଯା ବସ ନ ରହା ମନ ବୋଧା||
ପର ସଂପଦା ସକହୁ ନହିଂ ଦେଖୀ| ତୁମ୍ହରେଂ ଇରିଷା କପଟ ବିସେଷୀ||
ମଥତ ସିଂଧୁ ରୁଦ୍ରହି ବୌରାଯହୁ| ସୁରନ୍ହ ପ୍ରେରୀ ବିଷ ପାନ କରାଯହୁ||
दोहा/सोरठा
ଅସୁର ସୁରା ବିଷ ସଂକରହି ଆପୁ ରମା ମନି ଚାରୁ|
ସ୍ବାରଥ ସାଧକ କୁଟିଲ ତୁମ୍ହ ସଦା କପଟ ବ୍ଯବହାରୁ||136||